رسنها شد از کینه زنجیر حلق

کمند اجل شد گلوگیر خلق

حاء حاجت هنوزشان در حلق

جیم جودش بداده روزی خلق

دل و همّت مده به صحبت خلق

ببر از خلق تا نبرد حلق

بجهانید جانش از رهِ حلق

برهانیدش از دنائت خلق

دیو از دوده کرده خود را دلق

شش جهت را یکی نموده به خلق

چون ترا صد بت بود در زیر دلق

چون نمایی خویش را صوفی به خلق

بت پرستی می‌کنی در زیر دلق

می‌نمائی خویش را صوفی به خلق

کنم رسوا ترا فردا بر خلق

بسوزانم ترا زنار با دلق

خراباتی شو و تسبیح با دلق

بسوزان دردمی اندر بر خلق

اناالحق آن زمان گفتند با خلق

که فارغ آمدند از دام وز دلق

چو منصور تو میخواهم بر خلق

بسوزانم بت و زنّار با دلق

حقیقت مرده باشد در بر خلق

بیندازد ز خود زنّار با دلق

کشد معشوقم اینجا در بر خلق

که سوزانم یقین زنّار با دلق

چنان کو دیدخود دیدست در خلق

گهی در عین زنّار است و گه دلق

نمیری گر بمیری ازخود و خلق

بگو تا کی چنین زنّار با دلق

برگذر زین کار و از آزار خلق

ورنه چون دزدان بیاویزی بحلق

گر روی این ره مجو آزار خلق

رو بمعنی کن نظر در زیر دلق

گر روی این راه شفقت کن بخلق

تا دهندت جامهٔ شاهی نه دلق

بود این معنی میان ما و خلق

بعد از آن می‌زد اناالحق زیر دلق

یا الهی دور گردانم ز خلق

تا روم با اولیا در زیر دلق