گر تو راه عشق را مایل شوی

یک ره و یک کعبه و یک دل شوی

گر تو راه او روی و اصل شوی

از دوئی بگذر که تا یک دل شوی

گر همی خواهی که اهل دل شوی

همچو عطّار اندر این منزل شوی

گر روی این ره بحق واصل شوی

ورنه چون دیوار شوره گل شوی

گر بدانی بیشکی واصل شوی

در میان عاشقان مقبل شوی

گر خوری گندم ز من غافل شوی

درجهان بیوفا جاهل شوی

اندر این ره گر تو صاحب دل شوی

بی‌گمان و بی‌یقین واصل شوی

گر تو راه عشق را مایل شوی

یک ره و یک قبله و یک دل شوی

چون نماند رنگها یک دل شوی

آن زمان زین راه در حاصل شوی

جهد کن ای دوست تا واصل شوی

یک ره و یک قبله و یک دل شوی

نفی نیک و بد بکن تا کل شوی

ورنه تو زین راه عین ذل شوی

قابل امر ویی قایل شوی

وصل جویی بعد از آن واصل شوی

تا غذای اصل را قابل شَوی

لقمه‌های نور را آکل شوی

یک زمان زین قبله گر ذاهل شوی

سخرهٔ هر قبلهٔ باطل شوی

گر ز داعی بشنوی مقبل شوی

زنده جان گردی و روشندل شوی

دل به دریا ده که دریادل شوی

وز وجود این و آن حاصل شوی

تو توئی بگذار و از ما در گذر

چون گذشتی از منی واصل شوی

می محبت ، عشق ساقی ، ما حریف

[...]

چند از بتان فریفته آب و گل شوی

آدم شوی اگر سگ اصحاب دل شوی

سررشته گوش دار وز زنار غم مخور

زنار از آن بهست که پیمان گسل شوی

بیدوست ره مرو که نگردی بخود عزیز

[...]

گر همی خواهی که اهل دل شوی

در طریق کاملان کامل شوی

گر تو مقبول دل کامل شوی

محرم دیدار جان و دل شوی

که شاید سوی من تو مایل شوی

دمی از غم دهر غافل شوی