تن در غم تو در آب منزل دارد

دل آتش سودای تو در دل دارد

جان در طلب تو باد حاصل دارد

پس کیست که او نیل ترا گل دارد

عقل کُل تخته زیر گُل دارد

هرکجا امر امر قل دارد

بنده زادی خود آن محل دارد

که ز وی شاه ما خلل دارد

هر دل که به کوی دوست منزل دارد

مقصود خود از دو کون حاصل دارد

از حلقهٔ خاص عشق آن کس باشد

کاوچتر به زیر علَم دل دارد

جامم بشکست ای جان پهلوش خلل دارد

در جمع چنین مستان جامی چه محل دارد

گر بشکند این جامم من غصه نیاشامم

جامی دگر آن ساقی در زیر بغل دارد

جامست تن خاکی جانست می پاکی

[...]

توبه آنرا بده که دل دارد

ورنه فردا ترا خجل دارد

روی تو که ماه را خجل دارد

شاهی است که ملک جان و دل دارد

یک ترک ز لشکر جمال تو

از ملک ولایت چگل دارد

وآن سدره منتهای قد تو

[...]

خرم آن کس که غم عشق تو در دل دارد

وز همه ملک جهان مهر تو حاصل دارد

جور و بیداد و جفا کردن و عاشق کشتن

زیبد آنرا که چنین شکل و شمایل دارد

عاشق دلشده را پند خردمند چه سود

[...]

سراپای وجودم در محبت ، حال دل دارد

ز ذوق درد، بیرونم ، درون را مشتعل دارد

فغان از جلوهٔ حسنی که دل های شهیدان را

ز ننگ آرمیدن های حیرانی خجل دارد

گل امید ما را آفت پژمردگی نبود

[...]

رسید آن مست و از گردن صراحی در بغل دارد

سوار است و گلستان را سمندش بر کفل دارد

ز دست چشم مست او عجب گر جان توان بردن

که مژگانی به خونریزی چو شمشیر اجل دارد

مرا از اهل مجلس رشک بر فانوس می آید

[...]

دلم آن زلف سیه برد و تغافل دارد

که سر زلف ندارد، خم کاکل دارد

از سر شوق رود تا پی آن طرف کلاه

غنچه دامن به میان از پر بلبل دارد

صبح شد، مست من از خواب صبوحی برخیز!

[...]

قلم من که سخن با ورق دل دارد

همچو خورشید بسی صفحه ی باطل دارد

بود از شوق خرابات و حرم هر بیتم

لیلی عشوه طرازی که دو محمل دارد!

گر به تعمیر نشد حاجت این دیر خراب

[...]

ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد

از علم آن را دلت مفصل دارد

راضی شده ام باز به ضعف دل خویش

زین دردسری که قرص صندل دارد

رهرو عشق کی اندیشه منزل دارد؟

کشتی بیجگران چشم به ساحل دارد

موج سد ره طوفان نشود دریا را

دل دیوانه چه پروای سلاسل دارد؟

نیست آیینه ما صاف چو شبنم، ورنه

[...]

خصم را عقل مقید به تحمل دارد

سیل را ریگ مسخر به تنزل دارد

از ثبات قدم ما دل تیغ آب شود

سیل در بادیه ما خطر از پل دارد

بس که چشمم ز پریشان نظری ترسیده است

[...]

هنوز نرگس او مستی ازل دارد

هنوز ملک دل از غمزه اش خلل دارد

ز چرب نرمی گفتار می توان دانست

که خاتم لب او موم در بغل دارد

به پاکبازی آن خال اعتماد مکن

[...]

زین دجله که طوفان به سر پل دارد

آبش مستی بیشتر از مل دارد

سالم جستی، مردی اگر پیش از مرگ

تا زنده بود شمع، تنزل دارد

دلم به لاله و گل بی رخت جدل دارد

بهار داغم از این عیش بیمحل دارد

به باغ خاطر ما هر طرف که می نگری

گلی شکفته که صد لاله در بغل دارد

واحد که به کوی دوست منزل دارد

غم نیست اگر غم تو در دل دارد

پیوسته به تعمیر بدن مشغول است

بیچاره همیشه دست در گل دارد

واحد که به کوی دوست منزل دارد

غم نیست اگر غم تو در دل دارد