دلت گر به راه خطا مایل است

تو را دشمن اندر جهان خود دل است

دلت گر به راه خطا مایل است

تو را دشمن اندر جهان خود دل است

هرآن کس که در دفتر اول است

به نزدیک بسیار خوان،جاهل است

بر گل مل آر خیز که وقت گل و مل است

گل عاشق مل است که مل قصه گل است

اکنون چرای آهو در دشت سنبل است

بر شاخ ها ز بلبل پیوسته غلغل است

ای سروری‌ که قول تو چون وحی منزل است

کارت چون معجزات رسولان مُرسَل است

عالی دو آیت است علا و بها بهم

در شان دین و دولت تو هر دو منزل است

هر روز بر دوام دهد آفتاب نور

[...]

ز دشمن سپاهم شکسته دل است

کجا سرکشی بود زیر گل است

درازی آن کوه ده منزل است

همه سنگ خارا، نه خاک و گِل است

پای دل در کوی عشقت تا به زانو در گِل است

همّتی دارید با من زانکه کاری مشکل است

من ندانم کین دل دیوانه را مقصود چیست

کو همیشه سوی سرگردانی من مایل است

فیل محمودی فرو ماند اگر بیند به خواب

[...]

این خوش پسران که اصلشان از چکل است

سبحان الله سرشتشان از چه گل است

شیرین سخن و شکر لب و سیم برند

یارب که چنین آبحیات از چکل است

تا دلم در دست آن سیمین بر سنگین دل است

زیر پای من ز آب چشم و خون دل گل است

جز جفای من نگردد در دل سنگین او

بر ندارد سنگ خارا آنچه او را در دل است

نیست نرمی در دلش با دیده پرآب من

[...]

گر در افق است و گر در اعلاست

هرجا که رود به سوی بالاست

ماده هیلا و نام نر غیلا‌ست

کارشان کردن بدی و بلا‌ست

مرا نصرت ایزدی حاصل است

که رایم قوی‌، لشگرم یکدل است

که این مرحله منزلی مشکل است

به ره‌نامه‌ها در پسین منزل است

که آن کام شیر از حد بابل است

سخن چون دو قولی بود مشکل است

طبع نظامی که بدو چون‌گل است

بر گل او نغزْ نوا بلبل است

آنکه ز مقصود وجود اول است

و آیت مقصود بدو منزل است

دل اگر این مُهره آب و گل است

خر هم از اقبال ِتو صاحبدل است

تن چه بود؟ ریزش مشتی گل است

هم دل و هم دل که سخن با دل است

وان دگری گفت «نه بس حاصل است

کوری چشم است و بلای دل است»