شمس الدین ای ز فیض مکرمتت

شده اطراف دشت همچو ریاض

تویی از روی قدر آن جوهر

که ترا هست نه فلک اعراض

چشم حق را ز خط تست سواد

[...]

حیاتنا عندنا قروض

و الموت من بعد فی التقاضی‌

لا بد من ردّ ما اقترضنا

کلّ غریم بذاک راض.

وگر گویند عطّار است رافض

هر آن کو این بگوید هست حایض

گفت دردا و دریغا کز غرض

آخرت با خواجگی کردم عوض

دید ما را دید او نعم العوض

یابی اندر دید او کل غرض

مر مرا دادی بدین صاحب غرض

احمقی کردی تو را بئس العوض

پس بنه بر جای هر دم را عوض

تا ز «واسجد واقترب» یابی غرض

این همه بازار بهر این غرض

بر دکانها شسته بر بوی عوض

هر که بیند مر عطا را صد عوض

زود دربازد عطا را زین غرض

پس بود ظلمات بعضی فوق بعض

نه خرد یار و نه دولت روز عرض

گفت صبری کن برین رنج و حرض

صابران را فضل حق بخشد عوض

ما عوض دیدیم آنگه چون عوض

رفت از ما حاجت و حرص و غرض

ه ائم فیه عقل اهل الارض

جسمه فی القلوب روح محض

یقین دان که رونق ز بازار او

تو بردی و سیمش تو کردی رصاص

وجود او را جوهرشناس و کون عرض

کز آفرینش عالم جز او نبود غرض

چو قهر و مرحمتش عین صحّتست و مرض

رضای او را از کاینات گیر عوض

کی کنم با کان گوهر درج لعلت را عوض

لعل تو مقصود بالذات است و جوهر بالعرض

نیست مردن آنکه افتد غرقه خون صید تو

بلکه مسکین می دهد تیر تو را جان در عوض

تن مریض شوق تیغ توست بگذر بر سرش

[...]

ای ذات رفیع تو نه جوهر نه عرض

فضل و کرمت نیست معلل به غرض

هر کس که نباشد تو عوض باشی ازو

وان را که نباشی تو کسی نیست عوض

جوهر وجود عشق بود مابقی غرض

ان فاتکم فلیس لما فات من عوض

شد عمرها که عهد وفا بسته ام به عشق

عمری مضی و عهدی بالعشق ما انتقض

از غیر عشق عض بصر کن که عاقبت

[...]

صافی است این سخن ز شوب غرض

رو ز قرآن بخوان و یوم یعض

جمله که بینی، همه دارد عوض

در عوضش، گشته میسر غرض