نشست از بر باره دست کش

بیامد بر خسرو شیرفش

کجا سالیان اندر آمد به شش

که نگذشت بر ما یکی روز خوش

بدو گفت کیخسرو ای شیرفش

زبان را ز سوگند یزدان مکش

جهاندار محمود خورشیدفش

به رزم اندرون شیر شمشیرکش

کنون جست آنرا که آمدش خوش

تو از راه یزدان سرت را مکش

هم آنجا که بینی مر او را بکش

نگر تا بدانجا نجنبدت هش

به استاد در پیش او شیرفش

سرافگنده و دست کرده به کش

بیامد گو و دست کرده بکش

به پیش پدر شد پرستار فش

کنون بند فرما و گر خواه کش

مرا دل درستست و آهسته هش

همانگه بیامد یکی باد خوش

ببرد ابر و روی هوا گشت کش

هرانکس که هستند سرهنگ‌فش

که باشد ورا باره صد آب کش

برهنه سر و پای و دوش آبکش

پدر شادمان روز و شب خفته خوش

کسی را که دختر بود آبکش

پسر در غم و باب در خواب خوش

همی بود پیشش پرستارفش

پراندیشه و دست کرده به کش

به خون گرانمایگانشان بکش

مشوران ازین رای بیهوده هش

بدو گفت برخیز ازین خواب خوش

برآویز با رستم کینه‌کش

ز رستم دل نامور گشت خوش

نزد نیز بر دل ز تیمار تش

که روزی نبد زندگانیم خوش

دژم بودم از اختر کینه‌کش

بدو گفت ساقی که ای شیر فش

چه داری همی جام زرین به کش

دگر تشنه‌ای کو شد از آب خوش

گریزان و ماهی ورا آب‌کش