هر گه که آن نگار شکر لب کند حدیث

بر دو لبش حدیثش عاشق چو ماه شود

هر حرف از آن که بر لب شیرینش بگذرد

آویزد اندرو و به سختی جدا شود

چونان کند حدیث که گویی کنون زبانش

[...]

ز رهنمون بدی نیک ترس خاقانی

که رهنمون چو بد آید رهت نمونه شود

اگرچه بد به حضور تو نیک فخر آرد

شعار فخر تو از عار باژ گونه شود

ز بد گهر همه نیک تو بد شود لیکن

[...]

چون باد اگر زخاک سنگم بشود

چون آتش اگر ز آب رنگم به شود

زینها همه کی ترسم از آن می ترسم

کان کان شکر ز دست تنگم بشود

از شرم رخت سرخی گل میبشود

وز شور لبت تلخی مل میبشود

چون با تو به پل برون نمیشد آبم

خون میگریم اگر به پل مینشود

عقل خواهم تا جدار من شود

علم خواهم در دلم محکم شود

گر پادشه به کوی تو آید گدا شود

در کوی تو گدا برود پادشه شود

مخرام هر طرف که ز قد تو کار حُسن

بالا گرفته است، مبادا بلا شود

گیتی چو عکس نور تجلای توست

[...]

گر خرامان بت من جانب گلراز شود

گل شود غنچه زشرم آن دم و در خار شود

دل فسرده ز داغ آتشین عذار شود

که سنگ دیده ور از خرده شرارشود

اگر ز اهل دلی با شکستگی خوش باش

که دل شکسته چو گردد یکی هزار شود

چه غم ز سختی ایام پاک گوهر را

[...]

آشنایی نه چراغی است که خاموش شود

دوستی نیست جناغی که فراموش شود

چون مست باده ستم آن سنگدل شود

ترسم ز صبر جورکشان منفعل شود

آباد خانه دلم از گرد کلفت است

[...]

شوق موسی نگهم رام تسلی نشود

تا دو عالم چمن‌اندود تجلی نشود

همچو یاقوت نخواهی سر تسلیم افراخت

تا به طبع آتش و آب تو مساوی نشود

عیش هستی اگر آمادهٔ رسوایی نیست

[...]

در بهاران گر گلستان را خشود

هم در آن در برزخ گلچین گشود

گر تو خواهی‌ کُه‌ لسان ﷲ شود

ور نخواهی‌ کوهها هم‌ کَه‌ شود

طی‌ به سوی نقطه خط‌ ره شود

او به‌ ذات‌ اینجا فناء فی‌ ﷲ شود

وآن ز اخلاص عمل پیدا شود

حکمت از حق در خلوص اعطاء شود

عشق خواهد کاین بیان افشاء شود

تا که عاشق تند و بی پروا شود

گر که آنی قطع فیض از وی شود

نیست موجود او دگر لاشیء شود