همه بلخ پر غارت و کشتن است

از ایدر ترا روی برگشتن است

چرا بهر لشکر همه کشتن است

وگر زنده از رزم برگشتن است

ترا آز گرد جهان گشتن است

کس آزردن و پادشا کشتن است

مرغکی را وقت کشتن می‌دوانید ابلهی

گفت مقصود از دوانیدنش نازک گشتن است

ما همان مرغیم خاقانی که ما را روزگار

می‌دواند وین دویدن را فذلک کشتن است

تو را چاره از ظلم برگشتن است

نه بیچاره بی‌گنه کشتن است

توبه از ماضی پشیمان گشتن است

وز معاصی حالیا بگذشتن است

کام عاشق غرقه در خون گشتن است

سر به خاک کوی جانان هشتن است

این‌ شهادت‌ تخم‌ معنی‌ کِشتن‌ است‌

تن‌ ز جان در خاک و خون آغشتن‌ است‌

این قتال آن میلها را هِشتن است

نفس از تیغ ریاضت کُشتن است

عهد لاحق سوی او برگشتن است

پاس عهدش را ز جان بگذشتن است

توبه از دل سوی حق برگشتن است

وز هوای نفس خود بگذشتن است

این مقام از رتبه ها بگذشتن است

واصل اندر ذات مطلق گشتن است

راه آن از ما و من بگذشتن است

از وجود خویش فانی گشتن است