دل مرزبانان شکسته شود

برین انجمن کار بسته شود

چو بهرام جنگی شکسته شود

وگر نیز در جنگ خسته شود

دل و پشت ایشان شکسته شود

بر آن انجمن کار بسته شود

که از گفتنت دل شکسته شود

در نیکویی بر تو بسته شود

خرد گر به دینار بسته شود

دل از کام و امید خسته شود

از ایشان سپه دل شکسته شود

همه کارها سخت بسته شود

در لحد هر چهار بسته شود

هشت جنّت ترا خجسته شود

گر عکس رخت زدیده بگسسته شود

از هر مژه صد قطرهٔ خون بسته شود

شب تا به سحر دیده به هم برنکنم

ترسم [که] خیالت اندرو خسته شود

گر سوز توام یک نفس آهسته شود

از دود راه نفس بسته شود

در دیده از آن آب همی گردانم

تا هر چه نه نقش تست از آن شسته شود

در اگر چه خرد و اشکسته شود

توتیای دیدهٔ خسته شود

با هر که دلم به مهر پیوسته شود

چون چرخ به کین من کمر بسته شود

ور در عمری دست برم سوی گلی

خاری گردد وزاو دلم خسته شود

هر که قصد تو کرد خسته شود

دشمنت خود به خود شکسته شود

هر چه زان نفس او شکسته شود

بکند، گر چه نیک خسته شود

ور بدل کم شود شکسته شود

تا حیات از بدن گسسته شود

در این نه مقوله بسته شود

دل ازین چار قید رسته شود

دستت از کار و بار بسته شود

صدفت بر گهر شکسته شود

هر کدورت که نصیب من دلخسته شود

چون بمیخانه روم پاک ز دل شسته شود

تا مرا در جگر آتش بود از شوق رخت

کی چو شمع از مژه ام اشک روان بسته شود

مگسل از من که بامید سر زلف تو دل

[...]

روزی دلم از غم تو بگسسته شود

گز لوح وجود نام من شسته شود

از بسکه خیال تو هجوم آورده ست

ترسم که همی راه نفس بسته شود

گویند گناه چونکه پیوسته شود

بر حق در بازگشت ما بسته شود

روزی صد اگر توبه بشکسته شود

حق این نشود که از عطا خسته شود