و دیگر که این جای کین جستن است

جهان را ز آهرمنان شستن است

ترا چه گه جنگ و کین جستن است

که گیتی به مرگ تو آبستن است

گه رزم نام نکو جستن است

رخ تیغ هندی به خون شستن است

هین بجو که رکن دولت جستن است

هر گشادی در دل اندر بستن است

عین فرمان عین آن دانستن است

این جنونی بر عبادت بستن است

همه کار این چرخ دل خستن است

دگر تا چه زاید شب آبستن است

سرانجام ما کشتن و بستن است

سر و دست در رزم بشکستن است

تعلق به زن دست و پا بستن است

تجرد ازان بند وارستن است

عشق از هستی خود وارستن است

در مقام سرمدی پیوستن است

تعلق به زن دست و پا بستن است

تجرد از آن بند وارستن است

کفارهٔ شراب‌خوری‌های بی‌حساب

هشیار در میانهٔ مستان نشستن است

راز نهان ز سینه در انداز جستن است

از زور باده شیشه ما در شکستن است

گفتن به آه درد دل خود ز بیکسی

مکتوب خود به بال و پر تیر بستن است

جستن مراد خود ز خسیسان دل سیاه

[...]

آسودگی به کنج قناعت نشستن است

سیر بهشت در گرو چشم بستن است

هشیاریی است عقل که مستی است چاره اش

بدمستیی است توبه که عذرش شکستن است

ماهی به شکر بحر سراپا زبان شده است

[...]

آسودگی به گوشه عزلت نشستن است

سررشته امید ز عالم گسستن است

پرداختن ز پرورش تن به جان پاک

از کار گل به آب خضر دست شستن است

در سینه همچو لاله گره کردن آه را

[...]

دیدار یار در گره چشم بستن است

بند نقاب او ز دو عالم گسستن است

درمان درد هجر ز جان دست شستن است

این چاه دور را رسن از خود گسستن است

دری از اسباب ما و من به حق پیوستن است

قطره را از خودگستن دل به دریا بستن است

سبحهٔ من ناله را با عقد دل پیوستن است

همجو مژگان ‌سجده‌ام چشم‌‌ از دو عالم‌ بستن است

تا توانی گاهگاهی بی‌تکلف زیستن

[...]

راحت‌ جاوید عشاق ‌از فضولی رستن است

سجدهٔ شکر نگه چشم‌ از تماشا بستن است

چون خروش نغمه‌ای‌کزتار می‌آید برون

شوخی پرواز ما ازبال آنسو جستن است

از کشاکش نیست ایمن یک نفس ، فرصت شمار

[...]

تا شب کافردلان آبستن است

چاره جو که وقت چاره جستن است

زندگی از طوف دیگر رستن است

خویش را بیت الحرم دانستن است