مرد را نهمار خشم آمد ازین

غاو شنگی به کف آوردش، گزین

خبر شد به شاه هماور ازین

که رستم نهادست بر رخش زین

سرانجام گفتم که من پیش ازین

بسی گرد را برگرفتم ز زین

ازان تازی اسپان کش آمد گزین

بفرمود تا برنهادند زین

دو اسپ گرانمایه کرده گزین

بر آخور چنان بود در زیر زین

بیاورد گنجور و اسبی گزین

نشست شهنشاه کردند زین

صد اسپ گرانمایه پنجه به زین

همه کرده از آخر ما گزین

گرازان گرازان نه آگاه ازین

که بیژن نهادست بر بور زین

بخواهد ازو کین پور گزین

وگر چند نیک آید او را ازین

یکی اسب دیدم نگونسار زین

ز بیژن نشانی ندارد جزین

بگیو آنگهی گفت مندیش ازین

که رستم نگرداند از رخش زین

شتر بار کردند و اسبان بزین

بپوشید رستم سلیح گزین

سر تیغ آن شه سواری گزین

درآمد به فرق و فرو شد بزین

گران جوشن و خود کردی گزین

به چابک, سواری ربودی ز زین

فرسته برون کرد گردی گزین

بدادش عرابی نوندی به زین

بکوشید کش بررباید ز زین

نجنبید بر زین سوار گزین

به گردش ز گردان گروهی گزین

زره بر تن و خود در پیش زین

به برگستوان پنجه اسپ گزین

دگر صد شتر با ستام و به زین

چنان کن که چون پای از پشت زین

درآرد تو پردخته باشی ازین

سمند سرافراز را کرد زین

برون رفت تنها به روز گزین