چنین گفت کز تخم شاهان زنی

اگر باز یابیم در بر زنی

کی گر دخترت مر مرا بزنی

دهی، بی گمان بر فلک بر زنی

اندر آموز شرط ره ز زنی

که ازو گشت خوار لاف‌زنی

از توکّل نَفَس تو چند زنی

مرد نامی و لیک کم ز زنی

آن شنیدی که بود پنبه‌زنی

مفلس و قلتبانش خواند زنی

نشاندند مطرب به‌هر برزنی

اغانی‌سرایی و بربط‌زنی

ز سودای او شب چو هندو زنی

شده جو زنان گرد هر برزنی

گفت ای فرمانده هر مخزنی

بی تو نتوان خورد هرگز ارزنی

مرد عاشق سالها با سوزنی

برنچیدست ای عجب یک ارزنی

در رهی میرفت بس زیبا زنی

دید مردی چشم زن چون رهزنی

در نگر در صنعت پاره‌زنی

کو همی‌دوزد کهن بی سوزنی

یک سیه دیوی و کابولی زنی

گشت به شه‌زاده ناگه ره‌زنی

بود مردی کدخدا او را زنی

سخت طناز و پلید و ره‌زنی

نبودی به‌جز آهِ بیوهْ زنی

اگر بَر شدی دودی از روزَنی

جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی

یعقوب صفت نه مرد بیت الحزنی

در معرکه عشق چه نامند ترا

کاندر صف عشاق نه مردی نه زنی

ناگهش آمد به گوش از روزنی

کاین سخن می گفت با شوئی زنی

آن شنیدی که بود پنبه زنی

مفلس و قلتبانش خواند زنی