کنون چون نشستیم با یکدگر

بخوانیم نامه همه سر به سر

چو سوک چنان مهتر آید به سر

ز فرمان خاقان نباشد گذر

مرا بود هم مادر و هم پدر

کنون روزگار وی آمد به سر

ز دیبای زر بفت و تاج و کمر

همان تخت زرین و زرین سپر

تو با جامه پاک بر تخت زر

ورا هر زمان برتو باشد گذر

بر اسپی نشانده ستامی بزر

به زر اندرون چند گونه گهر

ز لشکر ده و دو هزار دگر

دلاور سواران پرخاشخر

بدیشان سپرد آن در باختر

بدان تا نیاید ز دشمن گذر

که بودند یازان به خون پدر

ز تنهای ایشان جدا کرد سر

یکی نام گفتی مر او را پدر

نهانی دگر آشکارا دگر

چنین داد پاسخ ستاره شمر

که بر چرخ گردان نیابی گذر

بمریم فرستاد چندی گهر

یکی نره طاوس کرده بزر

روارو چنین تا به مرز خزر

ز ارمینیه تا در باختر

ز هند و ز سقلاب و چین و خزر

چنین ارجمند آمد آن بوم و بر

چو پور پدر رفت سوی پدر

تو اندوه این چوب پوده مخور

جوانان داننده و باگهر

نگیرند بی آزمایش هنر

ابا یاره و طوق و زرین کمر

بهر مهره‌ای در نشانده گهر

پدر پاک و مادر بود بی‌هنر

چنان دان که پاکی نیاید ببر

بیاورد فرزانگان را پدر

بدان تا شود نامور پر هنر

ز گفتار مرد ستاره شمر

دلش بود پر درد و پیچان جگر