هر روز ره عشق تو از سر گیرم

هر شب ز غم تو ماتمی درگیرم

نه زهرهٔ آنکه دل نهم بر چو تویی

نه طاقت آنکه دل ز تو برگیرم

با دل گفتم که راه دلبر گیرم

چون راه به پای شد ز سر درگیرم

واکنون که چو شمع ره به پای آوردم

در سوز بمُردم چه ره از سر گیرم

گر نتوانم که با تو ساغر گیرم

یا تنگ بآغوش خودت در گیرم

این بتوانم که هر کجا پای نهی

در حال ببوسه خاک از و برگیرم

همچو مستان سماع برگیرم

نعرهٔ شوق دوست درگیرم

پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم

تو تلخ مشو با من تا تنگ شکر گیرم

بی‌رنگ فرورفتم در عشق تو ای دلبر

برکش تو از این خنبم تا رنگ دگر گیرم

دلتنگتر از میمم چون در طمع و بیمم

[...]

تو مپندار که از عشق تو دل برگیرم

یا به جای تو کسی جویم و در بر گیرم

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری

پاره سازم کفن و زندگی از سر گیرم

شمع جان هر نفسی ز آتش دل برگیرم

همچو پروانه به عشق آیم و در برگیرم

تا کنم مجلس عشاق منور چون شمع

از سرم تا به قدم سوزد و خوشتر گیرم

من که بیمار تو ام گر قدمی رنجه کنی

[...]

هر شب کنم اندیشه، تا دل ز تو برگیرم

چون صبح شود روشن، مهر تو ز سر گیرم

بترس از آن که دمی دامن سحر گیرم

چو شعله دم به دم از سوز سینه درگیرم

به کوی زخم فروشان روم به سنه چاک

هزار زخم در آغوش یک جگر گیرم

بیا شکفته و شیرین که گر مرا باشد

[...]

کسی نیم که زکس حرف سرد برگیرم

من آتشم چه عجب گر زباد در گیرم

چنان ز کوی طمع پا کشیده همت من

که عارم آید اگر پند از پدر گیرم

بغیر قطره ز میراب قسمتم نرسد

[...]

هرچه بر من زمانه گیرد تنگ

من ترا تنگتر به بر گیرم

گر به سر آیدم زمان بقا

از لقایت بقا ز سر گیرم

سر چو ناکام ز خاک قدمت برگیرم

بند برپا به اسیری پی لشکر گیرم

چون نیفتد که سر زلف تو از سر گیرم

از نثار مژه چون زلف تو در زر گیرم

شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم

چو جان نه بلکه زجان نیز تنگ تر گیرم

ز فرق سر زنمت بوسه تا بحقه ناف

هزار بار و دگر باره اش ز سر گیرم

چه جام جان بلب آرم تهی کنم قالب

[...]

برخیزم و زندگی ز سر گیرم

وین رنج دل از میانه برگیرم

باران شوم و به کوه و در بارم

اخگر شوم و به خشک و تر گیرم

یک ره سوی کشت نیشکر پویم

[...]