گنجور

 
سام میرزا صفوی

از سادات رضویست ولد امیر غیاث الدین عزیز است، حضرت میر، در فصاحت، بی نظیر زمان، و در بلاغت، فرید دوران، خود بود، در شعر گفتن و شناختن مسلم روزگار، فنائی تخلص میکرد، این چند مطلع از اوست :

بمیزان نظر حسن تو را با ماه سنجیدم

میان این و آن فرق از زمین تا آسمان دیدم

هر شب کنم اندیشه، تا دل ز تو برگیرم

چون صبح شود روشن، مهر تو ز سر گیرم

نمیدانم چسان گویم بشمع خویش سوز دل

که گر دم میزنم سوی رقیبان میشود مایل

غبارم کن خدا را . در رهی کان مه گذر دارد

بود دامن کشان روزی مرا از خاک بردار