یکی پهن کشتی به سان عروس

بیاراسته همچو چشم خروس

نخستین که بنهاد گنج عروس

ز چین و ز برطاس وز روم و روس

چو از روز شد کوه چون سندروس

بابر اندر آمد خروش خروس

چو دانست گرگین که آمد عروس

همه دشت ازو شد چو چشم خروس

در آن گه که برشد خروش خروس

برآمد یکی چهره سندروس

ترا کی شناسم بجای عروس

کجا جفت با زاغ گردد خروس

میانه یکی خوب کشتی عروس

برآراسته همچو چشم خروس

گفت کز جمله ولایت روس

بود شهری به نیکوی چو عروس

شنیدم که روباه رنگین به روس

خود آرای باشد به رنگ عروس

ز سودای هندو ز صفرای روس

فروشست عالم چو بیت‌ُالعروس

ز مصر و ز افرنجه و روم و روس

شد آراسته لشگری چون عروس

دل شاه روم از پی آن عروس

به شورش در افتاد چون زنگ روس

که‌: فریاد شاها‌! ز بیداد روس‌!

که از مهد ابخاز بستد عروس

یکی لشگر انگیخت از هفت روس

به کردار هر هفت کرده عروس

به لشگر چنین گفت قنطال روس

که مردافکنان را چه باک از عروس

هم آخر یکی تیغ زد شاه روس

بر آن مرد آراستهٔ چون عروس

شه از کشتن هندی و زخم روس

بپیچید بر خود چو زلف عروس

کشیدند صف قلب داران روس

وزان قلب آراسته چون عروس

برآمیخته لشگر روم و روس

به سرخی سپیدی چو روی عروس

بسی گنج دادش ز تاراج روس

دگر ره بر آراستش چون عروس