دور عالم جز به آخر نامدست از بهر آنک

هر زمان بر رادمردی سفله‌ای مهتر شود

آن نبینی آفتاب آنجا که خواهد شد فرو

سایهٔ جوهر فزون ز اندازهٔ جوهر شود

ایخسروی که هر که کند بندگی تو

هم تاج بخش گردد و هم تاجور شود

هر دم ببندگی تو این خیمه کبود

چون خر گه ایستاده و بسته کمر شود

جان خرد ز خلق تو مشگ تبت برد

[...]

جانا گرت ز حال دل من خبر شود

این محنت دراز مگر مختصر شود

کسی کاین مرادش میسر شود

گرش جو نباشد سکندر شود

سر و سیم آن بنده در سر شود

که با خواجهٔ خود به داور شود

مگر جان خشگم بدو تر شود

که زنگار گوهر به گوهر شود

اگر آب در خاک عنبر شود

سرانجام گوهر به گوهر شود

پای به رفتارِ یقین سر شود

سنگ به پندارِ یقین زر شود

گر سخن از پاکی عنصر شود

معده دوزخ ز کجا پر شود؟

تا به تو بر ملک مقرر شود

عیش تو از خوی تو خوش‌تر شود

باد آتش بار چون از روی دریا در شود

خاک پژمرده ز آب زندگانی تر شود

گه چو یوسف شاهدی از چاه بر تختی رود

گه چو آدم صورتی از خاک جاناور شود

یک قدم روید گیاهی را و با صد جان بود

[...]

چون ز زیر پرده گل حاضر شود

خنده بر روی منش ظاهر شود

هرکه یار خویش را یاور شود

یار باید بود اگر کافر شود

زانک چیزی گر برو ظاهر شود

غره گردد وان زمان کافر شود

هر که خواند جوهرم گوهر شود

در طریق راه حق رهبر شود

قتل او راتا سبب ظاهر شود

هر که باشد قاتلش حاضر شود

هرکه مظهر خواند او مظهر شود

همنشین ساقی کوثر شود

او بفرقان معانی سر شود

او ز اکسیر ولی چون زر شود

تا مگر آن میهمان ظاهر شود

هدیهٔ حق زودتر حاضر شود

از هوس گر کله خاکستر شود

می‌ندانم تا هنوز از سر شود‌!