چنان آرزو خاست کز فر تو

بباشیم در سایهٔ پر تو

جان و دل من فدای خاک در تو

گر فرمایی بدیده آیم بر تو

وصلت گوید که تو نداری سرما

بی سر بادا هر که ندارد سر تو

ترا دیده‌ست و عاشق گشته بر تو

امید مهربانی بسته در تو

که من داشن ندانم در خور تو

و گر جان بر فشانم بر سر تو

هزاران آفرین بر مادر تو

کزو زاد این بهشتی پیکر تو

بگو آمد نیازی خواهر تو

گرامی دوستگان و دلبر تو

اگر چه هست ویسه خواهر تو

زن من چون نشیند در بر تو

روی و بر من تا بشدم از بر تو

زردست و کبودست به جان و سر تو

زیرا که در آرزوی روی و بر تو

این پیرهن تو گشت و آن معجر تو

خنده گریند همی لاف زنان بر در تو

گریه خندند همی سوختگان در بر تو

دل آن روح گسسته که ندارد دل تو

سر آن حور بریده که ندارد سر تو

گاه دشنام زدن طاقچهٔ گوش مرا

[...]

ای جمال معاشران چونست

آن دو حمال گام گستر تو

چند با اشک و رشک خواهد بود

عرش و فرش از لحاف و بستر تو

چند بی سرمه سای خواهد بود

[...]

ایا کشیخان بد اصل ای سه بوسش

علی نامی دریغ این نام بر تو

ز هر خلقی که ایزد آفریدست

بتر سگ دم و از سگ دم بتر تو

ترا ز جملهٔ اهل نشابور

[...]

ای ندیده ز زحمت خورِ تو

روح عیسی به خواب جز خرِ تو

گر نمیرد چنین سگی در تو

از سگی کم بوی به محشر تو

هردو عالم چو شد مسخّر تو

جمع شد جن و انس بر درِ تو

وین کمر بستگان که بر درِ تو

بگشادند جمله کشور تو

گه و بیگه درآید از درِ تو

کام و ناکام گشته همسر تو

ای شده صدر ملک در خور تو

گشته سلطان وقت غمخور تو

هم امینی و هم امین الملک

گوهری نیست همچو گوهر تو

رحمت ایزدست در ره تو

[...]

ندارد مجلس ما بی‌تو نوری

اگرچه نیست مجلس درخور تو

چه فرمایی چه گویی مصلحت چیست

تو آیی نزد ما یا ما بر تو

رفتم چو نماند هیچ آبم بر تو

در چشم تو خوارتر ز خاک در تو

با این همه روز و شب بر آتش باشم

زان بیم که باد بگذرد بر سر تو

دستی نه که گستاخ بکوبد در تو

پایی نه که آزاد بپوید بر تو

با ناز تو هر سری ندارد سر تو

دانی که کشد بار ترا هم خر تو