چنان لرزه به دست او برافتاد

که آن نامه ز دست او درافتاد

چو بدمستان به لشگرگه در افتاد

و زو لشگر به یکدیگر برافتاد

چو آشوب نبیذش در سر افتاد

تقاضای مرادش در بر افتاد

مگر ماه آمد از روزن در افتاد

که شب را روشنی در منظر افتاد

عجم را زان دعا کسری برافتاد

کلاه از تارک کسری در افتاد

یک‌باره دلش ز پا درافتاد

هم خیک درید و هم خر افتاد

قلب دو سپه به‌هم بر افتاد

هر تیغ که رفت بر سر افتاد

از درد دلش که در برافتاد

از پای چو مرغ در سر افتاد

با من جگرت جگر خور افتاد

کاتش به چنین جگر در افتاد

این گفت و چو سایه در سر افتاد

در بوسهٔ پای مادر افتاد

هم عقل درین واقعه مضطر افتاد

هم روح ز دست رفت و بر سر افتاد

گفتم که گشایم این گره در سی سال

بود آن گره و هزار دیگر افتاد

شد عقل ز دست و سخت مضطر افتاد

تا موی چو سیم و روی چون زر افتاد

عمری که ز سر غرور سودا پختم

امروز مرا چو کفک با سر افتاد

به‌صد زاری به‌پای او درافتاد

به‌هر ساعت به‌دستی دیگر افتاد

چو با تو رزق دایم همبر افتاد

چرا این خلق در یکدیگر افتاد‌؟

ز بادی آن سر هودج برافتاد

یکی صوفی بدیدش بر سر افتاد

که او از تو بسی عاشق تر افتاد

که ازگرمی او آتش در افتاد

چو خسرو را نظر بر قیصر افتاد

بخدمت کردن از مرکب درافتاد

چو طاس آتش ازگردون در افتاد

گهر از طشت گردون باسرافتاد

خبر در عرصهٔ آن کشور افتاد

که برنایی بکشتن باسر افتاد

هزاهز در میان لشکر افتاد

تو گفتی آتشی در کشور افتاد