باغ ارچه ز بلبلان پر آب است

انجیر نوالهٔ غراب است

همه عاشق همه دنیا سراب است

بر عاقل همه دنیا خراب است

گهی چون چشم مخمورش خراب است

گهی چون زلف او در اضطراب است

خراباتی خراب اندر خراب است

که در صحرای او عالم سراب است

که این حال پسر در اضطراب است

به کلی صورت حالش خراب است

خبر داری که رود ما سراب است؟

اساس ملک جمشیدی خراب است؟

با من نه طعام نی شراب است

نانم گیه آب من سراب است

نه میخوار از شراب افکن خراب است

شراب از اوست مستی از شراب است

چو شط چشم خلیفه گر پر آب است

عجب نبود، که بغدادش خراب است

ز بس موج هوایش یکسر آب است

در او هر گل، چو نیلوفر در آب است

دویی در وحدتش، نقش بر آب است

که خود یار است و خود جام شراب است

مگر دنیا نه آن دار خراب است

که از آغاز بنیادش بر آب است؟

ساقی من و صهبا مثل ماهی و آب است

پیش آر شط باده که بغداد خراب است

تلخ است مرا عیش که اندر پی یک بوس

امروز میان من و ساقی شکرآب است