سنجد چیلان بدو نیمه شده

نقطهٔ سرمه به یک یک برزده

خروشی برآمد ز آتشکده

که بر تخت اگر شاه باشد دده

به داغی جگرشان کنی آژده

که بخشایش آرد بریشان دده

دو رویه بزرگان کشیده رده

سراپای یکسر به زر آژده

سوی خانه شد دختر دل‌شده

رخان معصفر بزر آژده

شبی قیرگون ماه پنهان شده

به خواب اندرون مرغ و دام و دده

به هر برزنی جشنگاهی سده

همه‌گرد بر گردش آتشکده

نهادند سر سوی آتشکده

بران کاخ و ایوان زر آژده

همه موبدان پیش او بر رده

ز اسپهبدان پیش او صف زده

نگه دارد این فال جشن سده

همان فر نوروز و آتشکده

همی ریخت هر گوهری یک رده

چو از خاک تا تیغ شد آژده

برآورد زان چشمه آتشکده

بدو تازه شد مهر و جشن سده

بکرد اندران کشور آتشکده

بدو تازه شد مهرگان و سده

به دیبا بیاراست آتشکده

هم ایوان نوروز و کاخ سده

کشیدی پرستنده هر سو رده

همه جامه‌هاشان به زر آژده

به جایی رسیدی که مرغ و دده

زنند از پس و پیش تختت رده

مگر مهر و نوروز و جشن سده

که او پیش رفتی میان رده

برفتند یکسر به آتشکده

به ایوان نوروز و جشن سده

چو شد ساخته کار آتشکده

همان جای نوروز و جشن سده

گهرها که بود اندرو آژده

بکندند و دیوار آتشکده