با سنایی سره بود او چو یکی دانگ نداشت

چون دو دانگش به هم افتاد به غایت بد شد

به قبول دو سه نسناس به نزدیک خران

گرچه دی بی‌خردی بود کنون بخرد شد

راست چون تا که جز آحاد شماریش نبود

[...]

زر فشانان به زرد گنبد شد

تا یکی خوشدلیش در صد شد

چو یوسف نامه بستد نام زد شد

وز آنجا پیش فرزندان خود شد

ز بس خون کز دلم هر چشم رد شد

ز خون خود دلم در خون خود شد

چنان مستغرق محبوب خود شد

که از یادش تمامت نیک و بد شد

چو اندر بیخودی در نیک و بد شد

درآن عین فنا کلّی اَحَد شد

همه اصلست کین جا با عَدَد شد

چو فانی گردی اینجا کل احد شد

حاشا که دلم از تو جدا داند شد

یا با کس دیگر آشنا داندشد

از مهر تو بگسلد کرا دارد دوست

وز کوی تو بگذرد کجا خواهد شد؟

که آدم را ز ظلمت صد مدد شد

ز نور، ابلیس، ملعونِ ابد شد

میل درویش زان یکی صد شد

گفت این بار کار من بد شد

بنای کوب بر مشت و لگد شد

به قاسم زیره سرداب لحد شد

که آدم را ز ظلمت صد مدد شد

ز نور ابلیس مردود ابد شد

چو حق را درمشیت اقتضای جود سرمد شد

زایجاد یدالله خلقت فیض موبد شد

علی کز فطرت حق جو زده زآیات الاهو

شب معراج نور او سراج راه احمد شد

امیر خایف و آمن خدیو موجد و کاین

[...]

تجلی کاول از ذات‌الاحد شد

بسالک جلوه‌گر چون از رشد شد

غرض از آن سوالین آنچه شد شد

در استعداد هر کس هر چه بد شد

میان آب و گل پوسید و بد شد

و زان پس ریشه گشت و دانه صد شد

مرا یا در سرائی بیعدد شد

عیان یک زین کرور روالف و صد شد

در اول حب بنده بر احد شد

در اینجا حب حق بر ذات خود شد

بعین ذات اسما را مدد شد

مدیر و احدیت شد احد شد

امجدی در رشوه خوردن اهل جد شد

همزه اش را در دلش کردم مجد شد

باد رحمت دائما بر اعتقادش

زانکه او قلبا برحمت معتقد شد

اشتها موجود و استعداد فاقد

[...]