تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت

مسکین دلِ رنجورِ من از درد گداخت

گویا که ز روز‌گار دردی دارد

این درد که در پای تو خود را انداخت

عیسی آن سنگ را سبک انداخت

شخص ابلیس زان سبب بگداخت

این ز کعبه بتان برون انداخت

آن ز بت سومنات را پرداخت

نویسنده چو از نامه بپرداخت

زمین بوسید و پیش خسرو انداخت

بسیار دوید و مال پرداخت

اقبال بر او نظر نینداخت

چون چشم پدر ز گریه پرداخت

سر تا قدمش نظر برانداخت

چون ز ترتیب این ورق پرداخت

پیش آنکس که اهل بود انداخت

او که شیری در آن میان انداخت

تا یکی ماند و دیگری بگداخت

ده ده و پنج پنچ می‌پرداخت

چون یخی کاو به آفتاب گداخت

چو القصه همه همیان بپرداخت

دلش بگرفت ازان بر پیر انداخت

چو از تعلیم و تدبیرش بپرداخت

بچوگان و بگوی و تیر انداخت

چو صعلوکان بدم رنگی بپرداخت

سوی آن سیمبر سنگی بینداخت

مه از شرم تو در هر ماه بگداخت

چو رویت دید خود در خاک انداخت

یقین این صورت اینجا عقل پرداخت

ولیکن عشق بنیادش برانداخت

نمانده عقل و عشق آوازه انداخت

ترا چون شمع سوز عشق بگداخت

مه از شوق رخت هر ماه بگداخت

سپر از خجلت رویت بینداخت

چو منصوراز حقیقت جان برانداخت

چو شمعی در عیان عشق بگداخت

قضا ابلیس را در جنت انداخت

ورا مانند موم از نار بگداخت

دم من دمدمه در عالم انداخت

وجود عاشقان چون شمع بگداخت

از آندم دمدمه در عالم انداخت

وجود آفرینش جمله بگداخت