به کنیاش بر مهربان گشت سخت

که با کوش بودش همیشه نشست

سراپرده زد پیش دشمن به دشت

ز دشمن کسی پیش ایشان نجست

همه چین و ماچین شدش سوی دشت

سپاهی همه بنده و زرپرست

که هرکس کزآن تخمه دید او، بکُشت

بر آن تخمه بر بختِ بد شد درست

چو شاه جهان را فریدون بکشت

به کام نهنگ اندر افتاد شست

فرستاد و آن ماهرخ را بخواست

بر خویش آورد و نیکو نشاخت

سوار از طلایه سوی کوش تاخت

از آن هول گفتی که بیهوش یافت

دبیران شه را نگهبان گماشت

بدان تا نگویند احوال راست

بشد چاره قارن چنان کرد پست

که کرکس نیابد بر آن جا گذشت

دو مرد از دلیران ایران بکشت

سرانجام زخمی رسیدش درست

فزود آمد و سرش ببرید سخت

به فتراک بر بست و پس برنشست

بدانگه کجا رزمشان شد درست

درفش اندر آورد بهمن به مشت

بیابان و ریگست فرسنگ شصت

که آب و گیاهت نیاید به دست

به بازی یلان را یکی جنگ ساخت

کجا بود ماننده جنگ راست

که امروز شد سالیان سی و هشت

که می خونِ گُردان خورَد ساده دست

همانست دستان که دیدیش گفت

نه چیزی شده‌ست او نو آیین نجست

آمد آن رگ زن مسیح پرست

تیغ الماس گون گرفته به دست

کرسی افگند و بر نشست بر او

بازوی خواجهٔ عمید ببست

نیش درماند و گفت: «عز علی»

[...]

شیخ الاسلام و جمال دین و مفتی المشرقین

سیف حق تاج خطیبان شمع شرع اقضی القضات

گر ندانی این چنین رمزی که گفتم گوش دار

ور بدانی گوش من زی تست هان ای خواجه هات

باد جسمانیست کامد جاذب خاک سیاه

عشق روحانیست کامد قابل آب حیات