دورم اگر از سعادت خدمت تو

پیوسته دلست آینهٔ طلعت تو

از گرمی آفتاب هجرم چه غمست

دارم چو پناه سایهٔ دولت تو

دل و جان را به بُعد و قربت تو

هست در امر و در مشیّت تو

هرچه خواهی بکن به دولت تو

هست با دولت تو حشمت تو

باد بدرود شرع و سنّت تو

وان پسندیده راه امّت تو

بنده لرزان بود ز هیبت تو

چشم دارد همی به رحمت تو

چنان درمانده‌ام در حضرت تو

ندارم تابِ دید قربت تو

همین جمعند خاص صحبت تو

عطاها یافته از حرمت تو

نه چندانست فضل و رحمت تو

که داند هیچکس از قربت تو

که ایشان برده ره در قربت تو

رسیده در نمود حضرت تو

دلم خونست اندر قربت تو

نخواهددید جز از حضرت تو

دو عالم منتظر در حضرت تو

مرا بینند اندر قربت تو

براندازی حجاب شش جهت تو

صفات کل بیابی بی صفت تو

برافکن چار طبع و شش جهت تو

که تا ز اعداد گردی یک صفت تو

شده ای جان ودل در فرقت تو

ندیده اندر اینجا قربت تو

طلبکار است دل در قربتِ تو

فتاده بیخود اندر حضرت تو

از آن پیوسته شد در قربتِ تو

که از تو یافت جانان عزّت تو

سؤالی دارم اندر خدمت تو

که میدانم حقیقت رفعت تو

ای جهان زیر دست همّت تو

آفرینش طفیل حشمت تو

سبز پوشان عالم ملکوت

ساکنان سواد حضرت تو

نو عروسان کلّه های ضمیر

[...]

تو چه باشی و خیر و طاعت تو

غم و شادی و رنج و راحت تو

گر نرفتم طریق سنت تو

هستم از عاصیان امت تو