کمند تو چون اژدهایی کند

به فر تو کشور گشایی کند

جغد به دور تو همایی کند

سر که رسد پیش تو پایی کند

تن ترا ویران زدنیائی کند

جان ترا روشن ز بینائی کند

با مخالفْ او مدارایی کُند

در دلِ او خویش را جایی کُند

مطرب و قوال و سرنایی کند

که به پیشت بادپیمایی کند

تو را عشق اگر رهنمایی کند

ز پیوند عقلت جدایی کند

همه استحالت صلاحی دهد

همه استفادت خدایی کند

ز عقل درونت خلاصی دهد

[...]

هر که را دل خویشتن رایی کند

پای در زنجیر رسوایی کند

نه بدنفسی و بی وفایی کند

نه بی شرمی و ژاژخایی کند

نه بد نفسی و بی‌وفایی کند

نه بی‌شرمی و ژاژخایی کند

وگر بیگناهی جفایی کند

از آنان که افتد خطایی کند

که بر مس ما کیمیایی کند

به نقد خرد رهنمایی کند

همت اگر پایه فزایی کند

پشه بی‌بال همایی کند

روز هیجا فتنه چون عزم صف‌آرایی کند

وز دو جانب تیغ کین اندیشه بی‌رایی کند

خنجر مردان ز غیرت کوس تمساحی زند

پیکر گردان ز موج زخم دریایی کند

در نخستین موج کز آسیب او گردد سپهر

[...]

با خیال دوست هر کس مجلس آرایی کند

گرچه با معشوق باشد یاد تنهایی کند

تخته مشق حوادث می شود هر پاره اش

کشتی آن را که شور عشق دریایی کند

پنبه داغش بود ناف غزالان ختن

[...]

غیرت خسرو چو خواهد رشک فرمایی کند

یاد شکر داغ شیرین را نمک سایی کند

لولی دنیا چه وفایی کند؟

گردش گردون چه بقایی کند؟

کجا سگ ز صاحب جدایی کند؟!

وفادار کی بیوفائی کند؟!

جز او کیست تا خودنمایی کند

به کام دل خود خدایی کند

طوطی طبعم دگر آغاز شیوایی کند

مدح موعود امم، با این خوش آوائی کند

ای شهنشاهی که فرمانبر تو را آمد قضا

هم قدر از قدرتت کسب توانائی کند

ای خداوندی که در ملک مکان و لا مکان

[...]

وقت شد کاسکندر گل لشکر آرایی کند

لشکر گل را خدیو باغ دارایی کند

باغ را دست صبا، عنبر نهد در آستین

راغ را جیب هوا، مشکین ز بویایی کند

خفتگان بوستان را باد بیداری دهد

[...]