گفت نعمان اگر خطایی کرد

کان عقوبت بر آشنایی کرد

عاقبت عشق سر گرایی کرد

خاک در چشم کدخدایی کرد

تا غمت با من آشنایی کرد

دلم از جان خود جدایی کرد

دوش بگذشت و دل از دور تماشایی کرد

امشبم حسرت او دیده چو دریایی کرد

ز چنان غمزه، که او دارد و ابرو عجبست

که التفاتی به چو من بی سر و بی‌پایی کرد

محتشم را نرسد سرزنش درویشی

[...]

عقل با روح خودستائی کرد

عشق با هر دو پادشائی کرد

از پس پرده حسن با صد ناز

چهره بنمود و دلربائی کرد

ناگهان التفات عشق بدید

[...]

رهروی روی به تنهایی کرد

بهر حج بادیه پیمایی کرد

عمر برگشت و بی‌وفایی کرد

مرغ روح از قفس جدایی کرد

بوقت گرسنگی نفس دون گدائی کرد

چو یافت یک لب نای دعوی خدائی کرد

گره گشاد ز کارم که سخت تر بندد

جز این نبود فلک گر گره گشائی کرد

شهید تیغ تو خون را حلال چون نکند

[...]

به خاک راه تو هرکس که جبهه سایی کرد

تمام عمر چو خورشید خودنمایی کرد

فغان که ساغر زرین بی نیازی را

گرسنه چشمی ما کاسه گدایی کرد

خدنگ آه جگردوز را ز بیدردی

[...]

هر که چون صبح خودنمایی کرد

پیرهن بر تنش قبایی کرد

عشوهٔ لاجوردیی که تراست

رنگ روی مرا طلایی کرد

چون توان دید ماه را کامشب

[...]

در هجر تو ناله سینه فرسایی کرد

ابر مژه خون دیده پالایی کرد

فرهاد غم تو آهنین بازو بود

بیهوده دل صبور خارایی کرد

سیه شد زلف با خورشید رو تا آشنایی خودنمایی کرد

سیه رو آن که کافر آن که دعوای خدایی کرد

دلم در طره از فیض رخش بر وصل لب شاد است

ز ظلمت رهبرم بر آب حیوان روشنایی کرد

نکرد از کشتن من غمزه ی چشم تو تقصیری

[...]

نداشت چون سوی مقصود ره بکسوت خویش

بتن ز روی ریا رخت پارسائی کرد

به حیله رندی و تلاشی و مزلکوتی

بدل به زاهدی و تقوی ریائی کرد

کسیکه بهر خدا ترک خودستائی کرد

تواند آنکه بملک خدا خدائی کرد

غلام صافی آئینه‌ام که رد ننمود

بهر لباس برش هر که خودنمائی کرد

میان خلق جهان همچو شانه باید بود

[...]