ای هفت مدبر که بر این پرده سرائید

تا چند چو رفتید دگر باره برآئید؟

خوب است به دیدار شما عالم ازیرا

حوران نکو طلعت پیروزه قبائید

سوی حکما قدر شما سخت بزرگ است

[...]

تو با ویرو به من بر پادشایید

به شاهی هر دوان فرمانروایید

کنون افتاد کار، ایدر مپایید

کجا من میروم با من بیایید

دیده ها را ز سر بپالایید

چهره ها را بخون بیالایید

ساعتی از جزع میارامید

لحظه های از عنا میاسایید

شمع لهو و سرور مفروزید

[...]

خطاب آمد که گر خواهان مائید

همه خواهان انواع بلائید

الا ای اهل درد آخر کجایید

درین مجلس زمانی حاضر آیید

همه ای دوستان اکنون درآیید

نمود خویشتن بر ما نمائید

بسی فتنه ازودر دین بزائید

بسی انگشت درویشان بخائید

زهی راز خدا هر دو شمائید

شما بر هر دو عالم پیشوائید

شما در دید برتر از سمائید

که ما را هر دم اینجا پیشوائید

شما نیز این زمان عین فنائید

که اینجاگاه نقشی مینمائید

در آخر هر چهار از هم جدائید

از این صورت طلبکار بقائید

حجاب اینجا براندازید لائید

حقیقت اندر آن لاکل خدائید

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار

در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

گر صورت بی‌صورت معشوق ببینید

[...]

مرغان که کنون از قفس خویش جدایید

رخ باز نمایید و بگویید کجایید

کشتی شما ماند بر این آب شکسته

ماهی صفتان یک دم از این آب برآیید

یا قالب بشکست و بدان دوست رسیدست

[...]

شب رفت حریفکان کجایید

شب تا برود شما بیایید

از لعل لبش شراب نوشید

وز خنده او شکر بخایید

چون روز شود به هوشیاران

[...]

ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید

به سوی خانه اصلی خویش بازآیید

چو قاف قربت ما زاد و بود اصل شماست

به کوه قاف بپرید خوش چو عنقایید

ز آب و گل چو چنین کنده ایست بر پاتان

[...]

بر دلبر ما هیچ کسی را مفزایید

مانندهٔ او نیست کسی، ژاژ مخایید

ور زانک شما را خلل و عیب نمودست

آن آینه پاک آمد، معیوب شمایید

بسته‌ست مگر روزن این خانهٔ دنیا

[...]

هر یکی دست خود همی‌خایید

از دلش غصه ها همی‌زایید

گشت یخ نیست تا شما آیید

این جهان را ز نو بیارایید