تو خبر داری ار نه آگاهی

زان مصاف و صف شهنشاهی

زانکه در راه ملک هر شاهی

بر سر جاه و قدر هر ماهی

هم مَلک بند و هم ملک جاهی

هم فلک قدر و هم جهان شاهی

از تفِ تیغ خشم اگر خواهی

کنی از بحر تابهٔ ماهی

خویشتن را همی نکو خواهی

وز بد دیگران نه آگاهی

اوست اکنون سلالهٔ شاهی

دولت او را گزیده همراهی

خانهٔ اوست خانهٔ شاهی

خانهٔ مشتری بود ماهی

هست خرچنگ و گزدم و ماهی

که بر آبستشان شهنشاهی

گفت عمّر یکی که گه گاهی

در سبیل خدای هر راهی

کی شود سوی لاهی اللهی

عاشق تابه کی شود ماهی

خاندان بزرگی و شاهی

ملکت او را ز ماه تا ماهی

افکند دلم رخت بمنزلگاهی

کآنجانبود بصد دلیلان راهی

چون من دو هزار عاشق اندر ماهی

می‬کُشته شود که بر نیارد آهی

ای عاقلهٔ چرخ به نام تو مباهی

نام تو بهین وصف سپیدی و سیاهی

ای چهرهٔ ملک از قلم کاه‌ربایت

لعلی که چو یاقوت نترسد ز تباهی

تا جاه عریض تو بود عارض این ملک

[...]

ای بر سر کتاب ترا منصب شاهی

منشی فلک داده بر این قول گواهی

جاه تو و اقطاع جهان یوسف و زندان

ذات تو و تجویف فلک یونس و ماهی

ناخورده مسیر قلمت وهن توقف

[...]

زهی بگرفته از مه تا به ماهی

سپاه دولت پیروز شاهی

جهانداری که خورشیدست و سایه

یکی شاهنشهی دیگر الهی

خداوندی که بنهادند گردن

[...]

ای برده ز شاهان سبق شاهی

با تو همه در راه هواخواهی

هم فتح ترا بر عدد افزونی

هم وهم ترا از عدم آگاهی

واثق شده بر فتح نخستینت

[...]

دوش در گلستان سحرگاهی

پرده برداشت غنچه ناگاهی

چشم بلبل بر او فتاد از دور

کرد ربی و ربک اللهی

گل بصد لطف گفت خندانش

[...]

هلال ماه صیام از سپهر ناگاهی

بتافت آنک، ربی و ربک اللهی

بسان زورق سیمین میان دریائی

بشکل نعلی زرین فتاده در راهی

چنانکه بردم طاوس نیم دایره

[...]

چون من دو هزار عاشق اندر ماهی

می‌کشته شوند و بر نیاید آهی!

گر باز آیم همی نبینم جاهی

ور بگریزم همی ندانم راهی‌