نکاهم مهر تو گر تو بکاهی

ترا بخشم دل و جان گر بخواهی

ز بدبختی درآمد سال و ماهی

که ویران شد درو هر جایگاهی

اگر نه خواستی بختم سیاهی

مرا نفریفتی دیو تباهی

بکن با من نگارا هر چه خواهی

که تو بر من خداوندی و شاهی

مرا مردن بود در رزمگاهی

که گرد من بود کشته سپاهی

بپیمودم به گفت دیو راهی

کشیدم رنج و خواری چند گاهی

اگر یارت نبودم دیر گاهی

بدم مرد غریب و دور راهی

دلم بردی و اکنون رفت خواهی

دل و دلدار را چند کاهی

چو رامین شد در آن کشور به شاهی

ز بخت نیک دیده نیکخواهی

همانا بیش بود او را سپاهی

ز برگ و ریگ و قطر آب و ماهی

شهان دیگر از هر جایگاهی

فرستادند رامین را سپاهی

چه خواهی بی گناه از ما چه خواهی

که ریزی خون ما بر بیگناهی

سر آمد روز چونان پادشاهی

نبوده هیچ رامین را گناهی

چو بر رامین مقرر گشت شاهی

ز دادش گشت پُر مَهتابه ماهی

به قبرستان گذر کردم صباحی

شنیدم ناله و افغان و آهی

شنیدم کله‌ای با خاک می‌گفت

که این دنیا نمی‌ارزد بکاهی

به نادانی گرفتم کوره راهی

ندانستم که می‌افتم به چاهی

به دل گفتم رفیقی تا به منزل

ندانستم رفیق نیمه راهی

بنمودی مقنعی مهی ناگاهی

تا هر که پدید گشت چون گمراهی

او داشت فرو برده به چاهی ماهی

داری تو فرو برده به ماهی چاهی

نگارینا نرستی ز آب و در آب

سبک رفتاری و نیکو شناهی

بلی تو ماهی سیمی و هرگز

نترسد در میان آب ماهی

کنارم آبگیری هست و در وی

[...]

ای به تو سرفراخته شاهی

مشتری رای و آسمان جاهی

کوه در حلم و ابر در جودی

شیر در رزم و ماه بر گاهی

تا تو چون چرخ بر زمین گشتی

[...]

شاهش افزوده از شرف جاهی

شادمانه نشسته چون ماهی