تا جدا گردد ز گندم کاهها

تا به انباری رود یا چاهها

چو خواهی بریدن به شب راهها

حذر کن نخست از کمینگاهها

ای بار داده کعبه کویت به راه‌ها

گستاخ بارگاه قبول تو آه‌ها

بر دامن امید تو، دست دعا دراز

بر آستان عفو تو روی گناه‌ها

رگ‌ها که در تن است، حقیقت‌شناس را

[...]

با حوادث برنمی‌آیند مال و جاه‌ها

پا نمی‌گیرد پیش تندباد این کاه‌ها

روشنایی از در حق کن طلب، زآن رو که هست

چشم و ابروهای تصویر، این در و درگاه‌ها

همرهی از لطف حق جو، تا به مقصد ره بری

[...]

به هرسو طنابی ز خرگاه ها

نمایان چو از کوهها راه ها

ما راست ای سرآمد لیلی نگاه‌ها

از هر نگه به وادی وصل تو راه‌ها

از حیرت تو چون صف مژگان به دور چشم

مانده است خشک بر لب ما فوج آه‌ها

بر خاک جلوه‌گاه تو ای شمع بزم قدس

[...]

داغ ها دارم، بدل از ماهها

خیزدم از سینه هر شب آهها

دامها افکنده اندر راهها

کنده اندر راهها صد چاهها

داد خواهانش گرفته راهها

راه خوابش بسته شبها آهها

دزدهاشان در کمین در راهها

راههایی چاهها در چاهها

آمد و شد می شود زان راهها

سوی دلها سالها و ماهها

هست باقی تا وصولت راه ها

اختری دیدی ندیدی ماه ها

ره سپردم روزها و ماه‌ها

اوفتادم بارها در راه‌ها

سنگها انداختم در راه‌ها

اشکها آمیختم با آه‌ها