با حوادث برنمی‌آیند مال و جاه‌ها
پا نمی‌گیرد پیش تندباد این کاه‌ها
روشنایی از در حق کن طلب، زآن رو که هست
چشم و ابروهای تصویر، این در و درگاه‌ها
همرهی از لطف حق جو، تا به مقصد ره بری
غیر بی‌راهی نمی‌آید، از این همراه‌ها
بازی دولت مخور چندین، که مانع نیستند
آفتاب حشر را، این خیمه و خرگاه‌ها
با ستمگر گو چه چشم روشنی داری دگر
از چراغی کان برافروزد ز درد آه‌ها؟
می‌شمارند اهل دنیا فقر را بی‌جوهری
طعن نامردی به مردان می‌زنند این داه‌ها
دل به دنیا می‌دهی و می‌ستانی رنج و غم
می‌دهی نقدی چنین از کف به این تن‌خواه‌ها
ای که دلتنگی ز پستی‌های قدر خویشتن
یوسفی دارد چو حسن عاقبت، این چاه‌ها
خانه چون نبود، اثاث خانه واعظ بهر چیست؟
خانه دل را مکن ویران به این دلخواه‌ها!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی ناپایداری دنیا و عدم ارزش مال و مقام در برابر حوادث سخت می‌پردازد. شاعر تأکید دارد که تنها روشنایی و هدایت را از حق باید طلب کرد و همراهی با اوست که می‌تواند انسان را به مقصد برساند. او به انتقاد از دنیای مادی و بی‌خودهایی می‌پردازد که مردم در آن گرفتارند و همچنین به ستمگری اشاره می‌کند که هیچ امیدی به آن نیست. شاعر بر این نکته تأکید دارد که انسان‌ها نباید دل به دنیا ببندند و باید توجه کنند که خانه حقیقی دل است و نباید آن را ویران کنند. در نهایت، شاعر از مخاطبان می‌خواهد که بر خلاف دنیای فانی، به ارزش‌های حقیقی و معنوی توجه کنند.
هوش مصنوعی: مال و ثروت و مقام اجتماعی در برابر حوادث و مشکلات نمی‌توانند پایدار بمانند؛ مانند کاه‌هایی که در برابر باد شدید نمی‌توانند مقاومت کنند.
هوش مصنوعی: نور و روشنی را از در حق بخواه، زیرا که چشمان و ابروهای تصویر، این در و ورودی‌ها هستند.
هوش مصنوعی: همراهی که از نعمت حق باشد، تا به هدف و مقصود برسد، هیچگاه با بی‌راهی نمی‌رود و چنین همراهانی ارزشمند هستند.
هوش مصنوعی: برایت نباید از بازی‌های دنیا دلخوش باشی؛ زیرا این خیمه‌ها و سرای‌ها نمی‌توانند مانع تابش آفتاب قیامت شوند.
هوش مصنوعی: با ظالم چه امیدی داری؟ دیگر از روشنایی‌ای که از دردها و ناله‌ها به وجود آمده، چه انتظاری می‌توانی داشته باشی؟
هوش مصنوعی: اهل دنیا فقر را ننگ و عیب می‌دانند و به مردان واقعی که در فقر زندگی می‌کنند، بی‌رحمانه طعنه می‌زنند.
هوش مصنوعی: دل را به دنیا می‌سپاری و در عوض رنج و غم دریافت می‌کنی. اینگونه است که از دستی که به دنیا می‌دهی، چیزهای با ارزش را از دست می‌دهی برای اینگونه زندگی‌های پرمشقت.
هوش مصنوعی: ای کسی که از پایین‌تری‌های زندگی احساس ناامیدی می‌کنی و دلتنگی داری، بدان که همچون یوسف، به پایان خوبی خواهی رسید، این چاه‌ها فقط موقتی‌اند.
هوش مصنوعی: وقتی که خانه‌ای برای زندگی وجود ندارد، وسایل منزل برای چه کار می‌آید؟ دل خود را به خاطر لذت‌های زودگذر خراب نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.