هرآنکس که نپسندد این راه ما

مبادا که باشد به درگاه ما

ازیشان نداند کسی راه ما

مگر بشکنی پشت بدخواه ما

همی‌تاختند به درگاه ما

نپیچید گردن کس از راه ما

چو رستم بگیرد سر گاه ما

به یکبارگی گم شود راه ما

نخست او بدی چاکر شاه ما

که اکنون چنین است بدخواه ما

ز گاهِ گیومرث تا گاهِ ما

نبوده ست برتر کس از شاهِ ما

همه ساله هستی نکوخواه ما

به دل دوست بودی تو را شاه ما

وزآن پس که بوده ست بدخواه ما

همی آشتی جوید از شاه ما

آشنایی یافت با درگاه ما

کارش افتاد این زمان در راه ما

پس شجاعت کان بوددلخواه ما

در جهان ختم است او بر شاه ما

شاه گفتش هرکه بر درگاه ما

کشته شد در دوستی و راه ما

چنین گفت کز دولت شاه ما

منوچهر شاه نکوخواه ما

هوادار ما اوست و همراه ما

ستاده همیشه به درگاه ما

ای آنکه نیست غیر تو کس پادشاه ما

واندر دو کون راهنما و پناه ما

افتاده های بحر گناهیم دست گیر

ای دستگیر جمله حال تباه ما

برده سبق زجمله کفار این زمان

[...]

قدم باز می داری از راه ما

نمی آوری رو به درگاه ما

یا رب بسوز سینه رندان که آه ما

جایی رسان که پاک بسوزد گناه ما

امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما

گویا حجاب سوخته از برق آه ما

از بس که می شدیم به حسرت جدا ازو

خون می چکید روز وداع از نگاه ما

شغل محبت است که مانع ز طاعت است

[...]

رحمت گرفته روی ز گرد گناه ما

آیینه تیره روز ز روی سیاه ما

هر قطره ای که در صدف ابر رحمت است

چون مهره گل است ز گرد گناه ما

بر جسم آنقدر که فزودیم همچو شمع

[...]

پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما

چون لاله جزو تن شده بخت سیاه ما

روزی که نبود آینه حسن در نظر

در چشمخانه زنگ برآرد نگاه ما

ما صبح صادقیم و دم از مهر می‌زنیم

[...]

تا گشته است پای خم آرامگاه ما

گردیده است کوه بدخشان پناه ما

سنگین ز گرد کلفت دل بسکه گشته است

بر پای ما چو سلسله افتاده آه ما

تا آب تربیت نخورد از گداز دل

[...]