همه ساله ایدر توانا نیی

که امروز اینجا و فردا نیی

ز ما سر برآری و با ما نئی

نمایی به ما نقش و پیدا نئی

حل و عقد این چنین سلطانیی

کی توان کردن گر دانیی

خسروان را کاشکی ننشانیی

خویش را از استخوان برهانیی

حل و عقد این چنین سلطانئی

کی توان کردن بسر گردانئی

کفل گرد چون گوی چوگانئی

زحل پیکری، زهره پیشانئی

ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی

زهره آمد ز آسمان و می‌زند سرخوانیی

جبرئیل آمد به مهمان بار دیگر تا خلیل

می‌کند عجل سمین را از کرم بریانیی

روز مهمانی است امروز الصلا جان‌های پاک

[...]

ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی

وی ز لشکرهای عشقت هر طرف ویرانیی

ای مبارک چاشتگاهی کآفتاب روی تو

عالم دل را کند اندر صفا نورانیی

دم به دم خط می‌دهد جان‌ها که ما بنده توایم

[...]

ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی

وز روی خوب خویشت بودی نشانیی

در آب و گل تو همچو ستوران نخفتیی

خود را به عیش خانه خوبان کشانیی

بر گرد خویش گشتی کاظهار خود کنی

[...]

هر نفسی از درون دلبر روحانیی

عربده آرد مرا از ره پنهانیی

فتنه و ویرانیم شور و پریشانیم

برد مسلمانیم وای مسلمانیی

گفت مرا می خوری یا چه گمان می‌بری

[...]

تا نمانَد در جهان نصرانیی

نی هُوَیدا دین و نه پنهانیی

گفت طبل و لهو و بازرگانیی

چونتان ببرید از ربانیی

کم کسی داند مگر ربانیی

کش بود در دل محک جانیی

گر بهامان مایلی هامانیی

ور به موسی مایلی سبحانیی

بود مردی صالحی ربانیی

عقل کامل داشت و پایان دانیی

برج زندان را شکست ارکانیی

هیچ ازو رنجد دل زندانیی

که بخور که هم بدین ارزانیی

تو نه‌ای مرغاب مرغ نانیی

لاجرم حقش دهد چوپانیی

بر فراز چرخ مه روحانیی

پیش کافر نیست بت را ثانیی

نیست بت را فر و نه روحانیی

جز مگر نادر یکی فردانیی

تن به زندان جان او کیوانیی