به بیشی چرا شادمانی کنم

برین خواسته پاسبانی کنم

کنون گر به غم شادمانی کنم

به پیرانه‌سر چون جوانی کنم؟

چو کین آوری‌، کین‌سِتانی کنم

شوی مهربان‌، مهربانی کنم

وگر با چنین تن جوانی کنم

به جان کسان زندگانی کنم

من که چو گل گنج‌فشانی کنم

دعوی پیری به جوانی کنم

عشق می‌گوید که سلطانی کنم

باشه خود سرّ پنهانی کنم

تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم؟!

وقت‌ست جان پاک را تا میر میدانی کنم

بیرون شدم ز آلودگی با قوت پالودگی

اوراد خود را بعد از این مقرون سبحانی کنم

نیزه به دستم داد شه تا نیزه‌بازی‌ها کنم

[...]

به من ده که تا شادمانی کنم

ز گنج سخن دُر فشانی کنم

به ذکر تو من شادمانی کنم

به یاد لبت کامرانی کنم

منت عاشق و عاشقت را رقیب

که هم گرگم و هم شبانی کنم

به شمشیر عشقم سبک‌تر بکش

[...]

جلوه بمعراج معانی کنم

درارنی چرب زبانی کنم

چهره ات را نور افشانی کنم

از سرت تا پای نورانی کنم

ناخدایم لیک توفانی کنم

در بسیط خاک ویرانی کنم

این بنای کهنه را فانی کنم

ابتدای عالم ثانی کنم

خلقشان کردم که‌ ربّانی‌ کنم‌

نی‌ عبث ‌جان بدهم‌ و فانی‌ کنم‌

در ره عشقت سر افشانی کنم

نوجوانها جمله قربانی کنم

به دنیا درون کامرانی کنم

پس از مردنم زندگانی کنم

به ری در همی مرزبانی کنم

طرب سازم وکامرانی کنم

به پیرانه سر نوجوانی کنم

پس از مرگ خود کامرانی کنم

چرا من چنین سخت جانی کنم

ازین پس چسان زنده گانی کنم

بمانم من و کامرانی کنم

پس از مرگشان زنده گانی کنم