ابلهی ناخوشی گرانی ام

همه ساله چو ناتوانی ام

نمودار اکسیر پنهانی‌ام

ببینید در صبح پیشانی‌ام

آگهی از مُلکِ سلیمانی‌ام

دیو ستمکاره چرا خوانی‌ام‌‌‌؟

زینسان که دور مانده ز یاران جانی ام

مردن هزار بار به از زندگانی ام

ایچرخ بیوفا چه شود گر ز روی مهر

بار دکر بآن مه تابان رسانی ام

ای بخت اگر بخاک درش جادهی مرا

[...]

تا کجا بوس کف پایت شود ارزانی‌ام

همچو موج آواره می‌گردد خط پیشانی‌ام

بال و پر گم کرده‌ام در آشیان بیخودی

چون دماغ عندلیب از بوی گل توفانی‌ام

در عدم هم داشت استغنای حسن بی نشان

[...]

تو کریم مطلق و من گدا چه کنی جز این‌که بخوانی‌ام

در دیگری بنما که من به کجا روم چو برانی‌ام

کسی از محیط عدم‌کران چه ز قطره واطلبد نشان

ز خودم نبرده‌ای آن‌چنان که دگر به خود برسانی‌ام

به کجاست آن قدرم بقا که تأملی کندم وفا

[...]

که من روز و شب جز به صحرا نی‌ام

ولی پیش خورشید پیدا نی‌ام

چونکه‌ در نور وجودش فانی‌ام

رفتم‌ از ظلمت‌ برون، نورانی‌ام

که‌ من‌ اینک‌ عالم‌ ربانی‌ام

عالم‌ِ هر علم‌ِ باید دانی‌ام

گو نماز و طاعت و قربانی ام

بهر حج و عمرة روحانی ام

جز به قهاریّت و سلطانی ام

و اقتدار و قدرت ربّانی ام

ای انیس غصه پنهانی‌ام

وی دوای درد بی‌سامانی‌ام

همی گفت هان گر سزا دانی ام

نگه کن به منشور قربانی ام

خاصه به این بنده که ایرانی‌ام

هم به سخن عنصری ثانی‌ام

ای شاخ گل که در پی گلچین دوانی‌ام

این نیست مزد رنج من و باغبانی‌ام

پروردمت به ناز که بنشینمت به پای

ای گل چرا به خاک سیه می‌نشانی‌ام

دریاب دست من که به پیری رسی جوان

[...]

از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام

شرمندهٔ جوانی از این زندگانی‌ام

دور از کنار مادر و یاران مهربان

زال زمانه کُشت به نامهربانی‌ام

دارم هوای صحبت یاران رفته را

[...]