|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده احساس تنهایی و دوری شاعر از دوستان و یارانش است. او ابراز می‌کند که زندگی بدون این ارتباطات بسیار سخت‌تر از مرگ است. شاعر با خطاب قرار دادن چرخ بیوفا (حاکمیت و سرنوشت)، از او می‌خواهد که با مهری دوباره او را به یارانش برساند. همچنین از بختش می‌خواهد که او را به مقامی بزرگ (سعادت و دولت) برساند، تا در جاده‌ای درست به هدفش نزدیک شود.
هوش مصنوعی: کسی که از دوستان و همراهان خود دور مانده، برایش بهتر است که هزار بار بمیرد تا اینکه در این زندگی باقی بماند.
هوش مصنوعی: ای آسمان بیوفا، چه می‌شود اگر با محبت و با دل‌جویی، مرا به آن مه تابان برسانی؟
هوش مصنوعی: ای سرنوشت، اگر تو مرا به زمین بیندازی، راهی به سوی سعادت و خوشبختی برایم نشان بده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانی‌ام
این نیست مزد رنج من و باغبانی‌ام
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای
ای گل چرا به خاک سیه می‌نشانی‌ام
دریاب دست من که به پیری رسی جوان
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.