کس اندر جهان جاودانه نماند

ز گردون مرا خود بهانه نماند

که کس در جهان جاودانه نماند

به گیتی به ما جز فسانه نماند

چنان شد که در شهر دانه نماند

ستور و سپه را دوگانه نماند

ای دریغا که روز برنایی

عهد بشکست و جاودانه نماند

از زمانه غرض جوانی بود

لیک از گردش زمانه نماند

آب معشوق را زمانه بریخت

[...]

چه کنم دوستی یگانه نماند

هیچ آزاد در زمانه نماند

بر دل من زند فلک همه زخم

مگرش جز دلم نشانه نماند

زانهمه کار و بار و آن رونق

[...]

ای دریغا که عهد برنایی

عهد بشکست و جاودانه نماند

از زمانه غرض جوانی بود

لیکن از گردش زمانه نماند

آب معشوق را زمانه بریخت

[...]

بر زمین هیچ دخل و دانه نماند

لاجرم گنج در خزانه نماند

بهانه کنون بر زمانه نماند

به گیتی کسی جاودانه نماند

وه کز ایشان بجز فسانه نماند

جز سخن هیچ در میانه نماند

گرچه یک مرد در زمانه نماند

وز جوانمرد جز فسانه نماند

ما را سر و برگ خویش و بیگانه نماند

زان افسونهٰا بغیر افسانه نماند

دیوانه شدم در غم ویرانهٔ خویش

افسوس که ویرانه به دیوانه نماند

ترا جای اندر زمانه نماند

دگر بهر رفتن بهانه نماند