همچو عقل اندک فراوان شو

صلح افکن ولیک پنهان شو

دلا از جان چه برخیزد؟ یکی جویای جانان شو

بلای عشق را گر دوست داری دشمن جان شو

خرد را از سر غیرت قفای خاک پاشان زن

هوا را از بن دندان حریف آب دندان شو

تو را هم کفر و هم ایمان حجاب است ار تو عیاری

[...]

که پیش آن حکیم هندوان شَو

ز دل کینه برون کن مهربان شو

کنون ای دایه برخیز و روان شو

میان این دو دلبر در میان شو

چو عیسی در سخن شیرین زفان شو

صدف را بشکن و گوهر فشان شو

به پرواز‌ِ جهان‌ِ لامکان شو

زمانی بی زمین و بی زمان شو

ره کوفیت میباید روان شو

الف دانی تو باری همچنان شو

جهان را ترک گیر و خصم جان شو

ز هر دو بگذر و جان جهان شو

به راه حیدر صفدر روان شو

توهم در راه آن چون عاشقان شو

تو دست از جان بدار و جان جانشو

ز دید خویشتن کلی نهان شو

ز دید خود بمیر و جان جان شو

ازین تاریکی آنگاهی عیان شو

ز دید خود بمیر و جان جان شو

چو خورشید جهان در کل عیان شو

جهان بگذار شیخ و در نهان شو

چو کردی پشت بر وی جان جانشو

زبان بردار اینجا بی زبان شو

چو گردی بیزبان در ما نهان شو

ز احمد بردار از من عیان شو

ز احمد راز دان و در نهان شو

بدان خود را و آزاد جهان شو

چو عیسی برفراز آسمان شو

حجاب از پیش تن بردار و جان شو

مرا در دید جان عین العیان شو

اناالحق گوی و عین لامکان شو

چو مردان بی زمین و بی زمان شو

مر الهام میگوید که جان شو

برون از عالم کون و مکان شو

دم ایشان زن و هر دو جهان شو

نمودار زمین و آسمان شو