سبک نامه به ویس دلستان داد

ز کار رام او را مژدگان داد

یکی را سغد و خوارزم و چغان داد

یکی را شام و مصر و قیروان داد

خداوندی که ما را دو جهان داد

یکی فانی و دیگر جاودان داد

روزی دل من مرا نشان داد

وز ماه من او خبر به جان داد

گفتا بشنو نشان ماهی

کو نامهٔ عشق در جهان داد

خورشید رهی او نزیبد

[...]

زان گونه شرابها که او پنهان داد

یک ذره بصد هزار جان نتوان داد.

زان گونه پیامها که او پنهان داد

یک ذره بصد هزار جان نتوان داد.

زان گونه شرابها که او پنهان داد

یک ذره بصد هزار جان نتوان داد

عشق آمد و جان و دل فراجانان داد

معشوق ز جان خویش ما را جان داد

ز آن گونه شرابها که او پنهان داد

یک ذره بصد هزار جان نتوان داد

فرود آمد رقیبان را نشان داد

درون شد‌، باغ را سرو روان داد

صلای درد شیرین در جهان داد

زمین بر یاد او بوسید و جان داد

جان داد و به جانور جهان داد

زین بیش خزینه چون توان داد

چون راز نهفته بر زبان داد

جانان طلبید و زود جان داد

چون لعل توام هزار جان داد

بر لعل تو نیم جان توان داد

جان در غم عشق تو میان بست

دل در غمت از میان جان داد

جانم که فلک ز دست او بود

[...]

در عشق تودل هزار جان تاوان داد

تن در ستم هاویهٔ هجران داد

چو دید که ره نیست به وصلت هرگز

خون گشت و به صد هزار زاری جان داد

زنش گفت این که در عالم نشان داد

خدایت ای برادر عقل ازان داد

که حق چون این طعامم این زمان داد

چگونه این زمان با او توان داد

دوان شد پیر و سر سوی جوان داد

دگر ره دل بدست دلستان داد

بگفت این و بکرد آهی و جان داد

عفاالله جز چنین جان چون توان داد

پس آنگه گفت آن ساعت که جان داد

چه گفت از من ترا و چه نشان داد

به بانگی چارصد اشتر چو جان داد

منت زین غُصّه نتوانم نشان داد