طلسم افکن نره دیوان تویی

فروزنده نام ایران تویی

ای صاحبی که صاحب صاحبقران توئی

وندر جهان کسی بهست از جهان توئی

صدری کز او نبازد خلق جهان توئی

بدری که او بنازد بر آسمان توئی

اندر بر سعادت و اقبال دل توئی

[...]

بی قلم از پوست برون خوان تویی

بی سخن از مغز درون دان تویی

ای درون جان برون جان تویی

هرچه گویم آن نهٔ هم آن تویی

آنچ گویی و انچ دانی آن تویی

خویش رابشناس صد چندان تویی

هرچه خواهی آن کنی سلطان توئی

در میان جان ما پنهان توئی

خود طبیب درد بیماران توئی

دردهم هست از تو و درمان توئی

هرچه خواهی آن کنی سلطان توئی

بر جراحتهای ما درمان توئی

آنچه دیدی و آنچه بینی آن تویی

خویش را بشناس صد چندان تویی

شاهباز عالم جانان توئی

یک دو روزی در صور مهمان توئی

مر مرا در پرده راز جان توئی

کلّ مقصود من از دوجهان توئی

ای خدایی که مفرح بخش رنجوران توی

در میان لطف و رحمت همچو جان پنهان توی

خسته کردی بندگان را تا تو را زاری کنند

چون خریدار نفیر و لابه و افغان توی

جمله درمان خواه و آن درمانشان خواهان توست

[...]

آنکه جان گویند خلقی، آن تویی

وانکه شیرین تر بود از جان تویی

شهر دل ویران شد از بیداد تو

ورچه ویران تر شود، سلطان تویی

در بلای فتنه نتوان زیستن

[...]

خانهٔ تحقیق را ماه شبستان تویی

انفس و آفاق را میوهٔ بستان تویی

از ره صورت ترا آدم خاکیست نام

چونکه به معنی رسی صورت رحمان تویی

مهد سلیمان کشید باد به تاثیر مهر

[...]

مرا گو که سام نریمان توئی

پناه بزرگان ایران توئی

ای که در اقلیم دل‌ها حاکم و سلطان توئی

جمله عالم یک تن تنها و در وی جان توئی

از که جویم انس دل چون مونس جان یاد تست

با که گویم درد خود هم غایت درمان توئی

گر لب از گفتار بندم هم توئی اندیشه ام

[...]

درد مرا مایه درمان تویی

آرزوی دیده گریان تویی

وز آن رو که پیدا و پنهان تویی

به هر چه افتدم چشم دل آن تویی

ما را چه شک درین که بغیر از تو هیچ نیست

چون دیده ام یقین که نهان و عیان تویی

عالم ز نور روی تو پیدا و روشن است

ظاهر شده بصورت کون و مکان تویی

هم عقل و نفس و روح و عناصر ملائکه

[...]

عشاق را حیات بجانست و جان تویی

جان را اگر حیات دگر هست آن تویی

هر جا مهیست پیش رخت هست ناتمام

ماه تمام روی زمین و زمان تویی

یوسف اگر چه بود بخوبی عزیز مصر

[...]