همی گوید از آسمان آمدم

ز نزد خدای جهان آمدم

به هر چند چون شادمان آمدم

سرانجام بینم چه سان آمدم

نیم شب پی گم کنان در کوی جانان آمدم

همچو جان بی‌سایه و چون سایه بی‌جان آمدم

چون سگان دوست هم پیش سگان کوی دوست

داغ بر رخ، طوق بر گردن خروشان آمدم

کوی او جان را شبستان بود زحمت برنتافت

[...]

من درین ره سخت حیران آمدم

همچو بادی سست پیمان آمدم

سعی آوردم بقربان آمدم

رمی را حای بفرمان آمدم

در طلب کاری جانان آمدم

در خریداری بدینسان آمدم

کفر گفتم نک بایمان آمدم

پیش حکمت از سر جان آمدم

من غریبم از بیابان آمدم

بر امید لطف سلطان آمدم

پیش یاران امشبی ناخوانده مهمان آمدم

عاشقان تشنه لب را آب حیوان آمدم

مجلس این قوم را از رنگ و بویی چاره نیست

با رخ گلگون و زلف عنبرافشان آمدم

صورت جانم که هر چشمی نبیند روی من

[...]

پس از مدتی در میان آمدم

به سررشته‌ی امتحان آمدم

من دوش بیخود یکنفس در کوی جانان آمدم

بی زحمت تن ساعتی در عالم جان آمدم

هرچ آن حجاب راه بود از پیش دور انداختم

ز آن پس مجرد همچو جان در پیش جانان آمدم

ترسم که نبود پاسبان از حال من آگه شود

[...]

دیشب از خود چون مه سی روزه پنهان آمدم

لاجرم همسایه خورشید تابان آمدم

عقل را دیدم سبک سر، یافتم جان را گران

سرو را بگذاشتم در کوی جنان آمدم

پیش ازین پروانه بودم، دوش رفتم پیش یار

[...]

من ایدر کنون این زمان آمدم

نه این راه دیده بان آمدم

ز ایران به هندوستان آمدم

به امّید گوهر به کان آمدم

من از دست سرما به جان آمدم

به درگاه شاه جهان آمدم

در کدورت خون شدم از خویش شادان آمدم

جسم رفتم در غم او از خود و جان آمدم

همچو آب جو که در گل می نماید خویش را

گرچه گشتم پای تا سر گریه، خندان آمدم

با تن زار از پی آن یوسف مصر جمال

[...]

سوی درگاهت به کف جان آمدم

نک ز شه در دست فرمان آمدم

گفت شاها نک به کف جان آمدم

بر بساط عشق مهمان آمدم

رفته ام گریان و خندان آمدم

رفته ام مور و سلیمان آمدم

به جان تو کز غم به جان آمدم

تن از اندهان ناتوان آمدم