زین سپس گر فلک کند خامی

من و فتراک مجلس سامی

الدیک فی صیاح واللیل فی انهزام

والنور قد تبدی من لجة الظلام

ای همچو دیده در خوروی همچو جان گرامی

چون از غم تو شادم می ده به شادکامی

اسمع فداک روحی فالدیک قال حقا

[...]

ای همچو دیده در خوروی همچو جان گرامی

چون از غم تو شادم می ده به شادکامی

ولی چون کرد حیرت تیزگامی

عنایت بانگ بر زد کای نظامی

شفیعی چون من و چون او غلامی

چو تو کیخسروی کم‌تر ز جامی

زمین بوسی کن از راه غلامی

چنان گو کاین چنین گوید نظامی

مگر کز توسنانش بدلگامی

دهن بر کشته‌ای زد صبح بامی

که چونی وز کجایی وز چه نامی‌؟

چه اصلی و چه مرغی‌؟ وز چه دامی‌؟

شد آواز نشاط و شادکامی

ز مرو شاه‌جان تا بلخِ بامی

اگر وقتی کنی بر شه سلامی

بدان حضرت رسان از من پیامی

کند هر هفته بر قصرش سلامی

شود راضی چو بنیوشد پیامی

شبی برخاست تنها با غلامی

ز بازار شکر برخواست کامی

چو دوزی صد قبا در شادکامی

بِدَر پیراهنی در نیک‌نامی

درون شو گو نه شاهنشه غلامی

فرستاده است نزدیکت پیامی

کدامین پیک را دادی پیامی‌؟

کدامین شب فرستادی سلامی‌؟

به خلوت بر زبان نیکنامی

فرستادش به هشیاری پیامی

چو خسرو دید کان یار گرامی

ز دانش خواهد او را نیکنامی

به ناموسی که گوید عقل نامی

زهی فرزانه فرزند نظامی

چو دادندش خبر کامد نظامی

فزودش شادی‌یی بر شادکامی

که شد بخشیده این ده بر تمامی

ز ما بر زاد بر زاد‌ِ نظامی