بدو گفت دارم من این کام تو

بلندی بگیرد از این نام تو

به مردی نشیند به آرام تو

ز تاج و کمر بسترد نام تو

بسازم برآرم همه کام تو

گر اینست فرجام آرام تو

بدو گفت رستم که بی‌کام تو

مبادا گذر تا سرانجام تو

ز من هرچ خواهی همه کام تو

برآرم نپیچم سر از دام تو

همی بگذرد بر تو ایام تو

سرایی جزین باشد آرام تو

همی بگذرد بر تو ایام تو

سرای جز این باشد آرام تو

برآرم ازیشان همه کام تو

درفشان کنم در جهان نام تو

همه نیک بادا سرانجام تو

مبادا که باشیم بی‌نام تو

مبادا به گیتی به جز کام تو

همیشه بر ایوانها نام تو

مکافات من باشد و کام تو

نجوید ازان پس کس آرام تو

که در چرم چو نازک اندام تو

همی بگسلد خواب و آرام تو

که هرگز نگردد کهن نام تو

برآید به مردی همه کام تو

بر آشوبد این سرکش آرام تو

ازان پس نباشد به جز کام تو

چواین راست گردد بهنگام تو

نویسند برتاجها نام تو

مبیناد کس روز بی‌کام تو

نوشته بخورشید بر نام تو

ازان باز جویم همی نام تو

که پیدا کنم در جهان کام تو

بفرخ پی و بر شده نام تو

ز توران برآید همه کام تو

نشاید کزین بیهده کام تو

که من پیش خسرو برم نام تو

بدان رزمگه بر شود نام تو

ز پیران برآید همه کام تو