کجا خشت برنده چون نال شد

سپرها به کردار غربال شد

چنین تا بر تخت هیتال شد

به تیغ و کمند و به کوپال شد

بسی شاد ازین شاه هیتال شد

به چرخ بلندش سر و یال شد

از پی اشنان سوی بقال شد

میغ پیدا آمد و آن حال شد

بیدل دیوانهٔ در حال شد

پیش دکان یکی بقال شد

در عجب اینجا بماند و لال شد

همچون آن پیر دگر بی حال شد

چونک از میخانه مستی ضال شد

تسخر و بازیچهٔ اطفال شد

آتش آن را رام چون خلخال شد

بحر آن را رام شد حمال شد

بس محال از تاب ایشان حال شد

نحس آنجا رفت و نیکوفال شد

تخت او سیار بی‌حمال شد

حلقه و در مطرب و قوال شد

چون ترا دیدم محالم حال شد

جان من مستغرق اجلال شد

خواب خوش من ای پسر دست‌خوش خیال شد

نقد امید عمر من در طلب وصال شد

گر نشد اشتیاق او غالب صبر و عقل من

این به چه زیردست گشت آن به چه پایمال شد

بر من اگر حرام شد وصل تو نیست بوالعجب

[...]

ز پیکانشان چرخ بدحال شد

وزو جسم خرطوس غربال شد

ماضی و مستقبلت گر حال شد

دی و فردا سر به سر پامال شد

عمر صد ساله به نزد ما دمی است

ای که گوئی عمر تو صد سال شد

برزخ ما در میان پامال شد

ماضی و مستقبل ما حال شد

چون سلامان مایل ابسال شد

طالع ابسال فرخ فال شد

تا چهره تو از می گلرنگ آل شد

شبنم به روی گل عرق انفعال شد

در هر نظاره یک سروگردن شود بلند

هر کس که محو قامت آن نونهال شد

کوتاهی حیات ز اظهار زندگی است

[...]

کم و بیش وهم تعینت سر و برگ نقص و کمال شد

مه نو دمید و به بدر زد بگداخت بدر و هلال شد

به صفای جلوه نساختی حق‌ کبریا نشناختی

به خیال آینه باختی‌ که جمال رفت و مثال شد

سحری‌ گذشتی از انجمن سر آستین به هوا شکن

[...]

ای مرگ زندگانی ازین پس وبال شد

جایی که خون آل پیمبر حلال شد

مهر جهان فروز امامت به کربلا

از بار درد، بدرِ تمامش هلال شد

شاخ گلی ز باغ امامت به خاک ریخت

[...]

آن شررها شعله ی جوال شد

قطره ها هم بحر مالامال شد