داعی هر پیشه اومیدست و بوک
گرچه گردنشان ز کوشش شد چو دوک
بامدادان چون سوی دکان رود
بر امید و بوک روزی می‌دود
بوک روزی نبودت چون می‌روی
خوف حرمان هست تو چونی قوی
خوف حرمان ازل در کسب لوت
چون نکردت سست اندر جست و جوت
گویی گرچه خوف حرمان هست پیش
هست اندر کاهلی این خوف بیش
هست در کوشش امیدم بیشتر
دارم اندر کاهلی افزون خطر
پس چرا در کار دین ای بدگمان
دامنت می‌گیرد این خوف زیان
یا ندیدی کاهل این بازار ما
در چه سودند انبیا و اولیا
زین دکان رفتن چه کانشان رو نمود
اندرین بازار چون بستند سود
آتش آن را رام چون خلخال شد
بحر آن را رام شد حمال شد
آهن آن را رام شد چون موم شد
باد آن را بنده و محکوم شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت تلاش و کوشش در زندگی اشاره دارد و بیان می‌کند که امید و جستجو برای روزی، عامل پیشرفت است. شاعر می‌گوید که اگرچه ترس از ناکامی وجود دارد، اما باید در تلاش و کار کردن قوی باشیم. هرچه انسان بیشتر در کار و کوشش پیش برود، امیدش هم بیشتر می‌شود. او همچنین به نقش انبیا و اولیا در بازار زندگی اشاره می‌کند و می‌پرسد که آیا این شخصیت‌ها برای چه سودی تلاش می‌کنند. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که همه چیز در عالم تحت کنترل و رام تلاش و کوشش است، و از این رو انسان باید همواره در کار دین و زندگی خود کوشا باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.