بوطالب نعمه ای سپهرت طالب

بر تابش آفتاب رایت غالب

در دور زمانه یادگاری نگذاشت

بهتر ز تو گوهری علی بوطالب

هرچند که بر جزو بود کل غالب

باشد همه جزو کل خود را طالب

جزویست که کل خویش را ماند راست

بوطالب نعمه از علی بوطالب

ای گوهر تو بر آفرینش غالب

چون رحمت ایزد همه خلقت طالب

از جملهٔ اولاد نبی چون تو کراست

فرزند تو و هر دو علی بوطالب

چو چندان رنج برد آن مرد طالب

که تا شد جان او بر نفس غالب

همیشه آن نظر را باش طالب

که تا گردد محبت بر تو غالب

از آنِ ظاهرت بنگر که غالب

شوی آخر چو هستی مر تو طالب

چون شد اندر دلش صفا غالب

نشد او جز جمال را طالب

هست از نامهاش یک طالب

طلب جمله عکس آن غالب

هر کدامین طرف که شد غالب

میل تو آن دل است ای طالب

عدل اول بخود کن ای طالب

تا که بر نفس بد شوی غالب

حال بد را بدَل کن ای طالب

تا که قال خوشت شود غالب

هر کدامین که بر تو شد غالب

از شمار و ل ی تو ای طالب

چونکه بیحد دوید آن طالب

شد ز ناگاه قی بر او غالب

جد ما را چو دید آن طالب

که برو بود عشق حق غالب

این طرف عزم کرد آن طالب

عشق شیخش چو شد بر او غالب

چه قدر فهم دارد آن طالب

یا چه حالت بر او بود غالب

دانکه حیوانیش بود غالب

حیوان پست را شود طالب

چون صفات ملک شود غالب

گذرد از فرشته آن طالب

تا کدامین صفت شود غالب

تو بدان نام خوانش ای طالب

از دل و جان شوی ورا طالب

سوی او میل تو شود غالب