یکی چرخ را برکشید از شگاع

تو گفتی که خورشید شد در شراع

چو پیلان آشفته اندر سماع

همی بود با یکدگرشان نزاع

دست زد چون به خفچه ایقاع

بگذراند ز اوج چرخ سماع

هیکلت بس شگرف گاه طلاع

کودکان را چرا شوی مطواع

انس و جن مر ورا شده مطواع

باد چون مرکبی مطیع و مطاع

از حمیّات غافل و انواع

وجه اجناس اربع الارباع

ای ترا گاه کرم با هر کسی صد اصطناع

وی ترا وقت بیان در سخن در هر سخن صد اختراع

حجت قدر تو چون اعیان حسی بیخلاف

منصب صدر تو چون برهان عقلی بی نزاع

خامه ات را هست از اوراق گردون ترجمان

[...]

سر از لهو پیچید و گوش از سماع

که نزدیک شد کوچ‌گه را وداع

روز شده با قدمش در وداع

ز‌آمدنش آمده شب در سماع

چون به ارزم یافتم من این متاع

پادشاهی را به کل کردم وداع

هرچ او را بود اسباب و ضیاع

می‌فروخت و می‌خرید از وی فقاع

گفت آن باشد که صد عالم متاع

جمله بفروشی برای یک فقاع

برکشیده آن بتان یک سر سماع

عقل جان را کرده، جان تن را وداع

شه خوزان که شهرم داد و اقطاع

بسی حق دارد او بر من بانواع

یا چو یحیی معاذو شه شجاع

کین دوشه کردند عالم را وداع

چونکه او برگشت از حجّ الوداع

در غدیر خم مکان کرد آن مطاع

رو مکن با اهل حق جنگ و نزاع

گر کنی حشر تو باشد باسباع

زانکه کس طاقت ندارد آن سماع

زان کند هر دوجهان جان را وداع

چون دران روزن نگنجد آن متاع

بر در روزن کند آن را وداع

کرد باید خان ومانش را وداع

فارغش باید شد از باغ وضیاع