ز هر گونه سخن را ساز می‌کرد

به بن می‌برد و باز آغاز می‌کرد

به دفترها عتاب آغاز می‌کرد

عتابش بیش می‌شد ناز می‌کرد

در آن خدمت که یارش ساز می‌کرد

مکافات‌ش یکی ده باز می‌کرد

دهل‌زن چون دهل را ساز می‌کرد

هنوز این لابه و آن ناز می‌کرد

گل دیده به بوس باز می‌کرد

چون مثل ندید ناز می‌کرد

چو آن مهپاره زخمه ساز می کرد

ستاره بر فلک پرواز میکرد

سحرگه بلبلی آواز می‌کرد

همی نالید و با گل راز می‌کرد

نیاز خویش با معشوقه می‌گفت

نیازش می‌شنید و ناز می‌کرد

به هر آهی که می‌زد در غم یار

[...]

سمن گوئی گریبان باز میکرد

صبا بر غنچه هردم ناز میکرد

به دستی چادر از رخ باز میکرد

به دستی زلف مشکین ساز میکرد

آن حلقه زلف باز می کرد

وین دست هوس دراز می کرد

صراحی هر نفس آواز میکرد

بآن آواز مطرب ساز میکرد

بپروانه نظر چون باز میکرد

ز شوقش مرغ جان پرواز میکرد

بیان هرکه حرف آغاز می‌کرد

دری ز ابواب دعوی باز می‌کرد

جدایی را بهانه ساز می‌کرد

به هر حرفی عتاب آغاز می‌کرد

نظر، تا بال مژگان باز میکرد

بجایش مرغ دل پرواز میکرد!