دل داده بسی بینم و دلدار یکی

جوینده یار بی عدد، یار یکی.

دلداده بسی بینم و دلدار یکی

جوینده یار بی‌عدد، یار یکی!

آن‌چنان کز حجاب تاریکی

کس نبیند در او ز باریکی

هرکه زان گور داغدار یکی

زنده بگرفتی از هزار یکی

تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی

چون خطّ تو شد بخردی و باریکی

عشق دهن و زلف تو خوش کرد مردا

اندر دل و دیده تنگی و تاریکی

عذر دارد هرآنکه باریکی

در نیابد میان تاریکی

روشنی شد بدل به تاریکی

صحت تن به رنج باریکی

علم نورست و جهل تاریکی

علم راهت برد به باریکی

تو فرو داده تن به تاریکی

گشته چون موی سر ز باریکی

مرا دلی است بدان زلف تابدار یکی

مرا سری است بر آن خاک رهگذار یکی

ز لوح خاطر عاطر غبار غیر بشوی

که شرط عشق بود دل یکی و یار یکی

ببند بر همه خوبان، که نوبهار ترا

[...]

در شمارش یک و هزار یکی

خاک را با زر اعتبار یکی

ز عشق شد همه غم های بی شمار یکی

یکی هزار شد چون شود هزار یکی

ز آشکار و نهانی که می رسد به نظر

نهان یکی است درین بزم و آشکار یکی

دو برگ نیست موافق ز صنع رنگ آمیز

[...]

دو خصم داده به هم دست و این فگار یکی

یکی تو دشمن جانیّ و روزگار یکی

به خون من دو زبردست، هم زبان شده اند

نگاه مست یکی، چشم میگسار یکی

دو فتنه گر به کمین دل رمیدهٔ ماست

[...]

نخواهم از صف حوران ز صد هزار یکی

مرا بس ست ز خوبان روزگار یکی

سراغ وحدت ذاتش توان ز کثرت جست

که سایرست در اعداد بی شمار یکی

کسی که مدعی سستی اساس وفاست

[...]

به آب و رنگ، دو گل راست اعتبار یکی

گل بهشت یکی، طلعت نگار یکی

غذای روح من آمد، دو راح روحانی

شراب عشق یکی، لعل نوش یار یکی

مرا کشد به سوی خویش، دوست با دو کمند

[...]

به روشنایی افکار نغز، پی نبرد:

قلم که راه نپیمود، جز به تاریکی

درین خیال ز دست خیال باریکم:

به صورت قلم افتاده‌ام ز باریکی